Rib and Sea

Βουβό κλάμα, απειλητική σιωπή, βλέμματα χαμένα, ελάχιστες συζητήσεις, προβληματισμός, αμηχανία, λουλούδια και κεριά αναμένα γύρω από το μεγάλο δένδρο της πλατείας Συντάγματος όπου το πρωί άφησε την τελευταία του πνοή ένας ηλικιωμένος φαρμακοποιός που θέλησε με ένα όπλο να δώσει τέλος στη ζωή του και, συγχρόνως, να αφήσει σαν παρακαταθήκη ένα συμβολικό μήνυμα. "Δεν θέλω να γίνω βάρος στα παιδιά μου. Φεύγω προτού αναγκαστώ να ψάχνω την τροφή μου στα σκουπίδια"...

Φωτογραφίες, ρεπορτάζ : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Το καζάνι της λαϊκής αγανάκτησης συνεχίζει να βράζει και η εκτίναξη του καπακιού αναμένεται οσονούπω. Παρέλαση χωρίς θεατές, με προσκλήσεις, κρυφούς αστυνομικούς και ελεύθερους σκοπευτές αυτοί; Κοινή πορεία των Κινημάτων και αντιμνημονιακών δυνάμεων, από τον Τύμβο του Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο, ο κόσμος. Οι διαφορές φαίνεται πως αρχίζουν σιγά σιγά να γεφυρώνονται και τα κοινά σημεία να προβάλλονται περισσότερο. Οι όποιες μικρές ή μεγαλύτερες ιδεολογικές διαφορές παραβλέπονται μπροστά στην ανάγκη να βγει απ' τον λαιμό του κόσμου η θηλειά που τον πνίγει. Η θηλειά που του στερεί την ελευθερία, το δικαίωμα να ζει με αξιοπρέπεια, να εργάζεται, να έχει τον μισθό του, την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη και μια αξιοπρεπή σύνταξη, όταν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τα οργισμένα λόγια δεν κρύβονται πια. Οι πολίτες αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους. Μυρίζει μπαρούτι. Το είχε άλλωστε και η μέρα χθες, παραμονή της μεγάλης εθνικής εορτής.

Αγαπητέ Γιώργο,

Σπανίως απευθύνομαι γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο υπό μορφήν ανοικτής επιστολής προς κάποιον, αλλά σήμερα, ας κάνουμε μιάν εξαίρεση, χάριν μιας παλιάς...(εκ των πραγμάτων) σχέσης, αφ’ ενός μεταξύ ενός καλλιτέχνη κι ενός σχολιαστή, αφ’ ετέρου μεταξύ δύο φίλων, έστω πρώην φίλων. Αν είμαστε πρώην φίλοι, διότι, όσο κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας (όταν οι φίλοι δεν τροφοδοτούν τη φιλία τους, η σχέση τους χλωμιάζει) ορισμένες πέτρες, απ’ αυτές που θεμελιώνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, παραμένουν στη θέση τους - και, με τα χρόνια, γίνονται ιερές.

Ρεπορτάζ, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είπα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση που μου έστειλε τις προάλλες το ΕΠΑΜ του Νότιου Τομέα, να ενισχύσω την "επανάσταση της πατάτας" και να γραφτώ στον κατάλογο αυτών που ήθελαν να αγοράσουν φθηνή πατάτα Νευροκοπίου. Οι μέρες περνούσαν, κι' εγώ, μέσα στη φούρια της συγγραφής και του μοντάζ, το ξέχασα. Χθες όμως έλαβα την υπενθύμιση, και τις οδηγίες μαζί, για την παραλαβή των είκοσι κιλών πατάτας που είχα παραγγείλει, στην τιμή των 0,32 ευρώ το κιλό. Με αριθμό παραγγελίας, σχεδιάγραμμα για εύκολη εύρεση του τόπου παράδοσης και πάει λέγοντας. Προχωρημένα πράγματα και μπράβο στους διοργανωτές αυτής της προσπάθειας.