Rib and Sea

Αγαπητέ κύριε Διευθυντά,

Αν ανατρέξετε στην μνήμη σας, και περί το έτος 390 π.X., θα θυμηθείτε ότι η παρακμάζουσα, αλλά προηγμένη σε επιστήμες, τέχνες και πολιτισμό, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, είχε περιέλθει σε δεινή θέση. Ο αρχηγός των Γαλατών Βρέννος, κατανίκησε τον διασκορπισμένο Ρωμαϊκό στρατό και ήταν έτοιμος να εισέλθει στην Ρώμη. Ο διοικητής της πόλεως, Κάμιλλος Φούριος, φοβούμενος τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και την πλήρη καταστροφή μνημείων, έργων τέχνης και πολιτισμού, οι οποίες ήταν στις συνήθεις πρακτικές των βαρβάρων, πρότεινε στον Γαλάτη αρχηγό την αποχώρηση των Γαλατικών ορδών, με αντάλλαγμα χρυσό. Αυτός εδέχθη την ανταλλαγή και η διαδικασία ξεκίνησε άμεσα με μέσον μία γιγάντια ζυγαριά, η οποία, από την μια της πλευρά είχε δίσκο, πάνω στον οποίο οι Γαλάτες τοποθέτησαν δικά τους σταθμά. Από την άλλη μεριά, πάνω στον αντίστοιχο δίσκο, τοποθετούσαν οι Ρωμαίοι χρυσά αντικείμενα, αλλά, όσα και να μετέφεραν από τα θησαυροφυλάκια τους, όσα και να κατέθεσαν οι πολίτες της Ρώμης, συγκέντρωναν μόνο το 1/3 του βάρους που απαιτείτο.

Ο Ανιμίστης αρχηγός είδε την απελπισία ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των Ρωμαίων διαπραγματευτών και αποδεικνύοντας δημόσια την βαρβαρότητά του, έλυσε την βαριά ζώνη η οποία συγκρατούσε το σπαθί του και το απόθεσε στην μεριά του απαιτουμένου βάρους, φωνάζοντας : "Vae victis", όπερ μεθερμηνευόμενον σημαίνει: "Ουαί τοις ηττημένοις".

Η ιστορία, ως γνωστόν τοις πάσι, επαναλαμβάνεται και έτσι, στην διαπραγμάτευση της αλληλέγγυας (sic,sic) προς την χειμαζόμενη Ελλάδα, Ευρώπη, οι Γερμανοί, αλλά και τα παραφιάλια τους, προσέθεσαν τα σπαθιά τους πάνω στο βάρος του Ελληνικού χρέος, (αντί να το ελαφρύνουν, αδιαφορώντας στις εκκλήσεις διασήμων  οικονομολόγων, οι οποίοι έχουν εκπονήσει μελέτες επί μελετών, οι οποίες αποδεικνύουν περίτρανα την άμεση ανάγκη περί του αντιθέτου.

Όπως το κατάλαβα εγώ το πράγμα, κύριε Διευθυντά, οι αποφάσεις οι οποίες ελήφθησαν έχουν (αποτυπωμένες μεταφορικά για να αποφύγω δυσνόητους οικονομολογίστικους όρους), ως εξής :

Ας υποθέσουμε ότι το παντελώς ακατάστατο, τεμπέλικο και αχαΐρευτο 16χρονο τέκνο μιας διαλυμένης και εξαιρετικά προβληματικής οικογένειας, το οποίο περνά όλα τα χρόνια τις τάξεις του σχολείου του χαριστικά και με την βάση της βαθμολογίας, ζητά από τον πατέρα του ένα… ποδήλατο. Αυτός, αναγκάζεται να συνδιαλλαγεί με την εν διαστάσει σύζυγο του και επειδή η μεταξύ τους επικοινωνία είναι από δυσκολότατη έως αδύνατη, περνούν πολλοί μήνες έως ότου η απόφαση για το αίτημα να είναι κοινή. Όταν επιτέλους καταφέρνουν να συνεννοηθούν, τον καλούν και του  ανακοινώνουν περήφανοι, τα παρακάτω :

Παιδί μας, αν στις δύο τελευταίες τάξεις αριστέψεις κατακτώντας το πρώτο βραβείο φιλομάθειας και απόδοσης σε παγκόσμιο επίπεδο και, παράλληλα, αν αποσπάσεις  το πρώτο διαγαλαξιακό βραβείο τακτοποίησης χώρου, τότε και μόνον τότε, θα εξετάσουμε το δίκαιο και λογικό σου αίτημά. Επίσης, κάτι τελευταίο. Το ποσό το οποίο θα ξοδέψουμε για το ποδήλατο σου, θα προστεθεί ως δάνειο στα υπόλοιπα δάνεια τα οποία έχουμε μεταξύ μας συνάψει, δηλαδή στα ποσά τα οποία έχουμε ξοδέψει για σένα από γεννήσεως και αφορούν όλα τα επίπεδα της ζωής σου.

Και επειδή έχουμε αντιληφθεί ότι θα έχεις κάποιες μικρές δυσκολίες να μας αποπληρώσεις, μετά την ενηλικίωση σου, αλλά και λόγω του ότι είμαστε γονείς σου και έχουμε υποχρεώσεις απέναντί σου, θα μειώσουμε το ισχύον επιτόκιο επί των δανείων στο 2%. Ο ακατάστατος, πολυέξοδος και ανεπίδεκτος μαθήσεως έφηβος, χλώμιασε. "Τι μέλλον έχω"; σκέφτηκε. Και άρχισε να επεξεργάζεται βίαιες εφηβικές εναλλακτικές....

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς, ο περίεργος και διαστροφικός σας αναγνώστης.

Ουδέν σχόλιον, αγαπητέ μου διαστροφικέ και περίεργε αναγνώστη, για τον, δίχως άλλο, εύστοχο σημερινό παραλληλισμό σου. Καλώς ήλθες μόνο θα σου πω, κι' ας άργησες. Μου έλειψες, βλέπεις, γιατί έχεις, ομολογουμένως, το μοναδικό χάρισμα να διακοσμείς αυτή την ενότητα του "Rib and Sea", που δημιουργήθηκε για να φιλοξενεί τους δικούς σου περίεργους και διαστροφικούς προβληματισμούς. Μη μας ξεχνάς λοιπόν...

Ιωσήφ Παπαδόπουλος

Ένας περίεργος και διαστροφικός δημοσιογράφος και εκδότης (τρομάρα μου).