Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Το ημερολόγιο της στρατιωτικής μου ζωής (μέρος Γ΄).
Συνέχεια απ' το προηγούμενο : http://www.ribandsea.com/face/3217-to-imerologio-tis-stratiotikis-mou-zois-meros-v.html
1.1.1917
Πρωτοχρονιά. Χρόνια πολλά παιδιά, ήταν η ευχή π' ακούστηκε, του χρόνου όλοι στα σπίτια σας. Χτυπάνε και οι καμπάνες, μα πένθιμα γιατί; Α, όχι, έτσι μου φάνηκε εμέ. Γιατί εβούρκωσε η ψυχή μου θυμούμενος ότι πέρυσι εγιόρτασα πρωτοχρονιά στο όμορφο χωριό κοντά στους συγγενείς τους φίλους και γονείς. Έλα Κωστή στο σπίτι μας για να γιορτάσουμε μαζί, μου είπε ο Γ. Λεπενιώτης. Επήγα και εγιόρτασα. Προσπάθησε ο φίλος μου να μου δωρίσει τη χαρά με γλέντια και τραγούδια. Ο κόμπος όμως πολύ βαρύς ανέβαινε στο ματωμένο στήθος μου. Και σκυθρωπός τραβήχτηκα, σε μια γωνιά, και έκλαψα.
Αντιμνημόνιο υπάρχει και θα υπάρχει!
Το blog διαβάζει σε "trailer" άρθρου καλού μηνιαίου περιοδικού: "Η σύγκρουση ανάμεσα στο «μνημόνιο» και το «αντιμνημόνιο» εκτονώθηκε. Το ρήγμα που χαρακτήρισε την ελληνική πολιτική ζωή των τελευταίων χρόνων είναι πλέον εκτός θέματος. Το πρόγραμμα μετασχηματισμού μάς έχει ήδη μετασχηματίσει. Πρέπει να βρούμε νέους τρόπους περιγραφής. Νέους τρόπους να μιλάμε."
Το blog δεν έχει διαβάσει ολόκληρο το άρθρο, αλλά αν αυτή παραπάνω είναι η κεντρική ιδέα του, διαφωνούμε κάθετα, οριζόντια, διαγώνια, και σε άλλες δεκαπέντε διαστάσεις του συγκεκριμένου σύμπαντος και του υπερχώρου.
Απάντηση της κας Μαρίας Εξαρχουλάκου σχετικώς με την ανάκληση της μήνυσης της "Ε.ΛΑ.Σ."
Κύριε Παπαδόπουλε, με γνωρίζετε πολύ καιρό και συνεπώς θεωρώ ότι τυπικά με ρωτάτε για το θέμα. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι σαφώς διαφώνησα με τον συμβιβασμό αυτό, όταν με ενημέρωσε ο κ. Τηλιγάδας, (τον οποίο τιμώ πραγματικά για τους αγώνες του) και ήθελα να δικασθεί η υπόθεση. Ομως, επειδή αποφασίσθηκε από τους μηνυόμενους να κλείσει συμβιβαστικά και λόγω της ρητής διαφωνίας μου, ούτε καν παρέστην στη δίκη. Ούτε τυπικά.
Είμαι αντίθετη με την πρακτική του να "πετιέται λάσπη" και εν συνεχεία αυτό να σβήνει με μιά συγγνώμη. Αρκετά με αυτές τις τακτικές πλέον. Οσον αφορά αυτά που δημοσιεύονται για τον κ. Χίο, ως "πρότυπο δημοσιογράφου" και για την συγγνώμη του, τα θεωρώ απλώς αδιανόητα και απαράδεκτα. Ο κ. Τηλιγάδας στο σημείο αυτό έσφαλλε και πιστεύω ότι πρέπει να το διορθώσει. Πριν την δίκη, στην οποία μετά βεβαιότητας πιστεύω ότι θα καταδικαζόταν, ο κ. Χίος, και το γνώριζε πολύ καλά, προχώρησε σε συγγνώμη! Ποιά η αξία της συγγνώμης αυτής λοιπόν; Ο εν λόγω "δημοσιογράφος", απλώς μένει στο απυρόβλητο και σίγουρα θα το ξανακάνει!
Τέλος σας δίνω την άδεια να δημοσιεύσετε την απάντησή μου.
Μετά τιμής
Μαρία Ι. Εξαρχουλάκου
Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν επιμορφώνει τους ανιστόρητους.
Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την Συνθήκη της Λωζάνης, ενώ οι κορώνες του Τούρκου Σουλτάνου με την ανοχή του ανιστόρητου Αλέξη Τσίπρα δίνουν και παίρνουν. Διότι, αγαπητέ Αλέξη - και καλώς σε χαρακτήρισε άπειρο ο Σουλτάνος - δεν έχεις διαβάσει, προφανώς, τι ακριβώς προέβλεπε η περιβόητη αυτή Συνθήκη η οποία, σύμφωνα με όσα απερίσκεπτα και αναπόδεικτα υποστηρίζουν σήμερα κάποιοι, έχει ισχύ 100 ετών και θα ανακληθεί το 2023! Γιατί, αν είχες διαβάσει τί προέβλεπε αυτή η Συνθήκη, Αλέξη μου, θα έβαζες τον Σουλτάνο στη θέση του και θα του έκοβες μιας και δια παντός κάθε περαιτέρω σκέψη για αναθεώρηση ή επικαιροποίησή της. Για τους αξιολύπητους συναδέλφους των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης δεν θα μιλήσω. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Η Συνθήκη της Λωζάνης, λοιπόν, ανιστόρητε Αλέξη, θρασύτατε υποκριτή Ρετζέπ και αξιολύπητοι "συνάδελφοι" των μέσων της μαζικής μας εξαπάτησης, "υπεγράφη την 24η Ιουλίου του 1923 από την Βρεττανία, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ιαπωνία, την Ελλάδα, το Σερβο-Κροατο-Σλοβενικό κράτος και την Τουρκία. Οι χώρες αυτές διαπνεόμεναι υπό του αυτού πόθου όπως τερματίσωσιν οριστικώς την εμπόλεμον κατάστασιν, ήτις από του 1914 συνετάραξε την Ανατολήν, μεριμνώσαι όπως αποκαταστήσωσι τας μεταξύ αυτών σχέσεις φιλίας και εμπορίου, αναγκαίας δια την κοινήν ευημερίαν των οικείων αυτών Εθνών, λαμβάνουσαι υπ’ όψιν ότι αι σχέσεις αύται δέον να βασίζονται επί του σεβασμού της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας των Κρατών, απεφάσισαν να συνομολογήσωσιν επί τούτω Συνθήκην και διώρισαν ως πληρεξουσίους αυτών:
Περίεργη ανάκληση μήνυσης και συγγνώμη της "Ε.ΛΑ.Σ." προς τον Στέφανο Χίο και το "Μακελειό".
Διάβασα στο πρόσφατο Δελτίο Τύπου, που εξέδωσε η Πατριωτική Ένωση-Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωσις "Ε.ΛΑ.Σ.", την ανάκληση της μηνυτήριας αναφοράς την οποίαν είχαν υποβάλλει οι εκπρόσωποί της κατά της εφημερίδας "Μακελειό" και του δημοσιογράφου Στέφανου Χίου. Αιτία; Διαβάστε :
"... Και στο ζοφερό τοπίο των ημερών που ζούμε, σε μια εποχή άπειρης ασυδοσίας και αναισχυντίας των Μέσων Μαζικής Εκπόρνευσης, λαμπύρισε μια πυγολαμπίδα ήθους και ανδροπρέπειας. Και εμφανίσθηκε η ελπίδα! Συντελέστηκε η υπέρβαση στό πρόσωπο ενός τραχύλογου σχολιαστή και αρθρογράφου, που τόλμησε να αποδεχθεί το λάθος στο οποίο περιέπεσε γενόμενοι ο ίδιος και η εφημερίδα του βορά του «βραχνιασμένου βαθιού λαρυγγιού» των «παρακρατικών μηχανισμών» που έστρεψαν τα ιοβόλα πυρά τους κατά της Πατριωτική Ένωση - Ελληνική Λαϊκή Συσπείρωσις «ΕΛ.ΛΑ.Σ», και με σεβασμό στον, υπέρ του Έθνους, διαρκή της αγώνα, στην έκδοση της εφημερίδος του το Σάββατο 30η Σεπτεμβρίου και Κυριακή 1η Οκτωβρίου 2017 προέβη σε «Μία οφειλομένη εξήγηση, προς τον Ελληνικό Λαό» ζητώντας «ταπεινά» μια «ντόμπρα συγγνώμη», «από εμάς που πλήγωσε με ένα άστοχο δημοσίευμα».
Η απόσυρση του Χάνου – πιο ξεφτίλας πεθαίνεις.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο Χάνος Κλασμένος απών από τις εκδηλώσεις της επίσκεψης του Σουλτάνου στη χώρα μας. Τον απέσυρε ο Τσίπρας λόγω των «εμπρηστικών» δηλώσεων που κατά καιρούς έχει κάνει για τις σχέσεις μας με τη γείτονα χώρα.
Μόνο μπουνίδι που δεν έπαιξαν Πάκης-Αλέξης με τον απαράδεκτο Σουλτάνο. Ορθώς του τη βγήκαν αμφότεροι του Ταγίπ. Σε σημείο που να διερωτάσαι προς τί η πρόσκληση στον Ερντογάν να μας επισκεφθεί.
Στην ΑΝΕΚ LINES η ημερίδα «Επιλέγω Ναυτιλία».
“Η νέα γενιά συνομιλεί με τους πρωταγωνιστές της Ναυτιλίας” & ξεναγείται στην έκθεση “50 Χρόνια ΑΝΕΚ”.
Η ΑΝΕΚ LINES με μεγάλη επιτυχία φιλοξένησε, την ημερίδα «Επιλέγω Ναυτιλία», που διοργάνωσε το περιοδικό “Ναυτικά Χρονικά” και η εκπαιδευτική πρωτοβουλία «Isalos.Net», στο υπερσύγχρονο Συνεδριακό της Κέντρο στα Χανιά, την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου .
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με την ένθερμη συμμετοχή 500 σπουδαστών των Ακαδημιών Εμπορικού Ναυτικού, εκπρόσωπων 17 ναυτιλιακών εταιρειών, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και φορέων και αναπτύχθηκε σε δύο θεματικές με στόχο να ενημερώσει τους συμμετέχοντες για τις προκλήσεις της σύγχρονης ναυτιλίας.
Η πρώτη ενότητα είχε θέμα «Ο αξιωματικός του μέλλοντος: οι αυριανές προκλήσεις της γέφυρας και του μηχανοστασίου» και η δεύτερη αφορούσε στην «Ασφάλεια στη θάλασσα: υγεία, προστασία της θάλασσας και διαβίωση εν πλω».
Γιάννης Αθανασιάδης. Από τις πλατείες στον "Δρόμο Ανοιχτό".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Παιδί Ποντίων προσφύγων, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλλιθέα, έβγαλε τον Ασπρόπυργο και ταξίδεψε με τα καράβια μέχρι που τα εγκατέλειψε όταν αποφάσισε να δημιουργήσει οικογένεια. Ασχολήθηκε στη συνέχεια επαγγελματικά με το λιανικό εμπόριο, δημιούργησε μια δική του εταιρεία παροχής υπηρεσιών και το 2004 έκλεισε τα βιβλία του γιατί θεώρησε ότι μπορούσε πλέον με όσα είχε δημιουργήσει να ζήσει την οικογένειά του. Μέχρι που ήρθε το Καστελλόριζο και τα μνημόνια και τα ανέτρεψαν όλα.
Έμεινε άνεργος, για αρκετά χρόνια, και κάποια στιγμή απασχολήθηκε σαν συμβασιούχος με τα προγράμματα του ΕΣΠΑ εισπράττοντας κατ' ουσίαν ένα επίδομα σε μια ανακύκλωση της ανεργίας που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Public: Εργαζόμενοι δικαιώνονται για απλήρωτα 12ωρα χρόνων αλλά η είδηση χάνεται στις διαφημίσεις.
Τύπωναν διπλά προγράμματα. Ένα με 8ωρα και 5ήμερο για την Επιθεώρηση Εργασίας και ένα με 12ωρα και 6ήμερο για τους εργαζομένους. Τα 12ωρα ξεκίνησαν με τη δικαιολογία της πλάτης στην εταιρεία για να μη χάσει κανείς τη δουλειά του και εξελίχθηκαν σε τιμωρία: «Δεν πιάσατε τον στόχο; 12ωρα όλοι». Ο συνάδελφος που μίλησε στην Επιθεώρηση Εργασίας απολύθηκε αμέσως. Η ελπίδα και η ανάγκη ήταν τα δεσμά των εργαζομένων των Public. Αλλά κάποια στιγμή κάποιοι δεν άντεξαν άλλο. Ενώθηκαν και κινήθηκαν δικαστικά, κερδίζοντας σε έναν πολύ άνισο αγώνα. Η εταιρεία, όμως, αρνείται πάλι να πληρώσει τα δεδουλευμένα τους και έτσι οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να μας μιλήσουν.
Ρεπορτάζ της Τζένης Τσιροπούλου.
Η μαρτυρία του Γ.Ζ.*
Εργαζόμουν οκτώ χρόνια ως τεχνικός (στο service), αρχικά στα Multirama Καλαμάτας και έπειτα στα Public αφότου μετονομάστηκαν -πρόκειται για τον ίδιο όμιλο. Οι εργασιακές συνθήκες δεν ανταποκρίνονταν ποτέ σε αυτό που είχαμε υπογράψει.
Εκδικητικός, γεμάτος μικρότητα, νεο-αντι-φιλελευθερισμός.
Γράφει ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Οταν τα στοιχεία της Φύσης, το νερό και η φωτιά, ξεσπούν εναντίον των ανθρώπων, το ξέσπασμά τους σκοτώνει συστηματικά φτωχούς ανθρώπους.
Ποτέ δεν ανασύρθηκαν δεκάδες πνιγμένοι από την Εκάλη ή τη Βουλιαγμένη. Ποτέ δεν συνέβη να δούμε σορούς καμένων στο ακριβό Χόλαντ Παρκ, όπως εκείνες τις σορούς δεκάδων κατοίκων της παραμελημένης εργατικής πολυκατοικίας Γκρένφελ που τους κατάπιε η πυρκαγιά πριν από λίγους μήνες στο Λονδίνο.
Ταξική βροχή; Ταξική φωτιά; Οχι βέβαια. Απλά, αβάσταχτα ταξικές κοινωνίες.