Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Ανεκδοτάρα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Έγραφα προ μηνός ότι «αγόρασα την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», για να διαβάσω το προσφερόμενο βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου «Ελληνική κρουαζιέρα», κι’ αν κάποτε δεν έχω τί άλλο να κάνω, να διαβάσω και το επίσης προσφερόμενον βιβλιάριον του Νίκου Παπανδρέου για τον μπαμπά του. Εικάζω ότι θα εμπεριέχει και ανάλυση της ιδέας του περί επανίδρυσης του ΠΑΣΟΚ, ώστε να απογυμνωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ».
Τελικά διάβασα και το βιβλιάριον του Νίκου, ώστε να επιβεβαιωθεί η ρήση, ότι «πρέπει να διαβάζουμε τα πάντα».
Μοναστήρια σκαρφαλωμένα στα μενίρ των Μετεώρων!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πέρασαν 6 χρόνια από τότε που πήγαμε τελευταία φορά στα Μετέωρα και αυτή τη φορά συγκινηθήκαμε το ίδιο όπως και τότε. Ήταν ένα ταξίδι 1.350 περίπου χιλιομέτρων. Είχαμε ξεκινήσει από την Αθήνα, περάσαμε από την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, τον Πύργο, την Ολυμπία, τη Ναύπακτο, τους Δελφούς, το Γαλαξείδι, την Άμφισσα, τη Λαμία, την Καρδίτσα και καταλήξαμε στην Καλαμπάκα και στα μοναστήρια των Μετεώρων.
https://www.ribandsea.com/travels/1161-me-camper-apo-tin-epidavro-mexri-ta-meteora.html
Στα Μετέωρα είχαμε διανυκτερεύσει στον φιλόξενο (τότε) χώρο του Κώστα Αρσένη, που βρίσκεται επάνω στον δρόμο προς τα μοναστήρια, ο οποίος παρείχε δωρεάν χώρο πάρκινγκ και διανυκτέρευση στους κατόχους αυτοκινούμενων τροχόσπιτων, ενώ στην ταβέρνα του μπορούσε κανείς να γευματίσει, χωρίς ωστόσο να είναι υποχρεωτικό. Αυτή και μόνο όμως η ευχέρεια που έδινε ο ιδιοκτήτης, έριχνε στο φιλότιμο τον επισκέπτη που γευμάτιζε τελικώς στην ταβέρνα του και το ευχαριστιόταν με ένα μενού που δεν ξεπερνούσε τα 22 ευρώ το ζευγάρι.
Τα χάλια μας.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο χασάπης της γειτονιάς μού διηγήθηκε το εξής ωραίο: κάποιοι τύποι του έκλεψαν δύο ποδήλατα που στάθμευε στο ακάλυπτο τμήμα του οικοπέδου της μονοκατοικίας του. Βλέποντας ότι ο γείτονάς του στην απέναντι μονοκατοικία σταθμεύει και αυτός το μηχανάκι του στο δικό του οικόπεδο, του είπε μια μέρα να το κλειδώνει, διότι υπάρχει κίνδυνος να του το κλέψουν, όπως έγινε με τα ποδήλατα του χασάπη. Και τότε ο γείτονας δεκαετιών του είπε: «Και σένα τί σε νοιάζει;». Ο χασάπης απομακρύνθηκε ζητώντας ταπεινά συγγνώμη για την ενόχληση.
Τη στιχομυθία αυτή προσπαθούσα να μεταφέρω σε κάποιο αρθρίδιο, για να δείξω την κοινωνική κατάπτωση αυτού του λαού. Δεν μου ερχόταν κάτι στο μυαλό, όμως, οπότε ο φίλος Διονύσης Ρηγόπουλος με έβγαλε από το αδιέξοδο στέλνοντάς μου τούτο το γράμμα εξ αφορμής του χθεσινού αρθριδίου μου. Το αντιγράφω χωρίς την άδειά του, διότι φρονώ ότι πρέπει να δημοσιοποιηθεί.
Πολλοί Ορμπάν, πολλοί Σαλβίνι στις δομές.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Πρόσφυγες ή μετανάστες; Ιδού το μεγάλο ερώτημα που μας απασχολεί στο χάλι που βιώνουμε από κάθε πλευρά. Οικονομική, πωλητική και κοινωνική. Δέκα χρόνια μνημονιακών μεταρρυθμίσεων και βρισκόμαστε εκεί από όπου αρχίσαμε. Το δημόσιο χρέος δυσθεώρητο, οι σπατάλες στο Δημόσιο αμείωτες, τα σκάνδαλα στην πρώτη γραμμή, έγινε ή δεν έγινε παρέμβαση στη Δικαιοσύνη για την υπόθεση Novartis, η γραφειοκρατία γιγαντωμένη, κομπίνα στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης με συμμετοχή και του λιμενάρχη, γιατροί χορηγούν αντί € 500 ψεύτικα πιστοποιητικά σε λαθρομετανάστες, για να μπορέσουν να μεταφερθούν από τα νησιά στην ηπειρωτική Ελλάδα, και ο μισθός των μη δημόσιων υπαλλήλων στα € 300, άντε € 400 και με ελαστικό ωράριο.
Το ξεχασμένο τραίνο στον ανενεργό σταθμό του Μαρκόπουλου που αγάπησαν τα δένδρα.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Κάτι με πιάνει όταν περνάω από εγκαταλελειμμένα χωριά, βυθισμένα πλοία, ανενεργούς και ξεχασμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς. Τι βίτσιο κι' αυτό, θα έλεγε κανείς, να μιλούν όλα αυτά στην ψυχή σου.
Μαζί σχεδόν με την εσωτερική μας "μετανάστευση" στο Κορωπί, άρχισαν και οι δικές μου εξερευνήσεις στα πέριξ. Είναι πάγεια τακτική μου αυτή. Πρέπει, εκτός των άλλων, να γνωρίζω τις 
οδούς διαφυγής σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Ουδείς γνωρίζει τι είδους έκτακτες ανάγκες μπορεί να τύχουν...
Έχω περάσει λοιπόν πολλές φορές απ' το Μαρκόπουλο, καθ' οδόν προς Πόρτο Ράφτη, Ραφήνα, Αρτέμιδα και Βραυρώνα και, περιέργως, ουδέποτε είχα προσέξει το πέτρινο κτίριο στην είσοδο του Μαρκόπουλου με την επιγραφή "Μαρκόπουλο" πάνω απ' την είσοδό του.
Καστοριά. Πλούσια, γοητευτική και αφ' υψηλού!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είναι όμορφη πόλη η Καστοριά. Μια ομορφιά που εν πολλοίς οφείλει στην ομώνυμη λίμνη (λέγεται και Ορεστιάδα) που βρέχει τα πόδια της και της χαρίζει μια μοναδική γοητεία. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς, βλέποντας την πόλη από ψηλά, ότι η Καστοριά μοιάζει με νησίδα που είναι κτισμένη στο μέσον της λίμνης.
Η λίμνη βρίσκεται σε υψόμετρο 630 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι η ενδεκάτη σε μέγεθος λίμνη στην Ελλάδα. Διαθέτει πλούσια ορνιθοπανίδα καθώς στην περιοχή συναντώνται περισσότερα από 200 είδη πουλιών. Επίσης είναι ιδιαίτερα πλούσια σε ιχθυοπανίδα και θεωρείται η δεύτερη πλουσιότερη λίμνη σε αλιέυματα της Ελλάδας. Η λίμνη αποτελεί ψαρότοπο με συνηθέστερα είδη το γριβάδι, τις τούρνες, τις πλατίκες, τους γουλιανούς, τα γλήνια, τις πέρκες, τις πεταλούδες, τους χρύσκους και τα τσιρόνια.
Τί κάν'ς στη Χαμολιά ωρέ ζαγάρ';
Έρευνα - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η Χαμολιά είναι μια παραθαλάσσια περιοχή της ανατολικής Αττικής που συνορεύει προς βορράν με τη Βραυρώνα και προς νότον με το Πόρτο Ράφτη. Επειδή είναι κοντά στον τόπο διαμονής μας και είμαστε μεταξύ δύο ταξιδίων - προσφάτως επιστρέψαμε απ' τη βόρειο Ελλάδα και σε λίγες ημέρες φεύγουμε για την Κρήτη - αποφασίσαμε να περάσουμε στη Χαμολιά το Σαββατοκύριακο με το αυτοκινούμενο σπίτι μας. Ο ξάδελφός μου Βασίλης Υφαντής και η σύζυγός του ήρθαν και μας βρήκαν και μπορώ να πω ότι ο ξάδελφος υπήρξε ο ηθικός αυτουργός του θέματος στο οποίο αμέσως θα αναφερθώ.
Μήπως γκ-ρετάρουμε γενικώς;
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ο πλανήτης κινείται στους ρυθμούς τής 16χρονης Σουηδής Γκρέτας που συνεγείρει τα πλήθη με το καθόλου παιδικό ύφος της. Όσο και αν έχει δίκηο, το χάνει με τους κακάσχημους μορφασμούς τής αγανακτισμένης. Δεν θα ήθελα να την έχω απέναντί μου και να διαφωνήσω μαζί της. Προτιμώ να διαβάζω άρθρα ειδημόνων περί την κλιματική αλλαγή, όπως του καθηγητή κ. Σταμπολιάδη, αλλά και του κ. Ιγγλέση, έστω και αν η Γκρέτα χρησιμεύει σε κάτι. Δεν τρώνε π.χ. το φαγητό τους τα παιδιά σου; Τους βάζεις το βίδεο με τη Γκρέτα και αδειάζουν το πιάτο τους στο και πι και φι.
http://makpress.blogspot.com/2019/09/blog-post_936.html
https://greekattack.wordpress.com/2019/09/27/%ce%b7-%ce%ba%ce%bb%ce%b9%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b7/
Παραποτάμια Φλώρινα. "Διατηρητέα" γοητεία και εγκατάλειψη.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ομολογώ ότι τη Φλώρινα την είχα παρεξηγήσει σαν πόλη. Κάτι η γειτνίασή της με την Αλβανία, κάτι τα προβλήματα που είχε παλαιότερα με τις κλοπές, κάτι ο βαρύς χειμώνας, κάτι η έλλειψη χρόνου να περιπλανηθώ στα στενά της, όλα αυτά με είχαν απογοητεύσει και την απέφευγα. Φέτος όμως, με την ευκαιρία του "Δ' Διεθνούς Συνεδρίου - Δημιουργική Γραφή" που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο της πόλης μείναμε (αναγκαστικά) λίγο παραπάνω και έτσι είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα αυτό το κρυμμένο διαμάντι της βορειοδυτικής Μακεδονίας.
Κεραμοσκεπές από άκρη σε άκρη και ένας ποταμός, ο Σακουλέβας, που διατρέχει την πόλη και της δίνει μια ξεχωριστή ομορφιά. Γύρω του ο ποταμός συγκεντρώνει τον πνευματικό κόσμο της πόλης, καθώς τον περιβάλλουν όμορφες καφετέριες, ατελιέ ζωγράφων, όπως επίσης και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Φλώρινας. Το περιβάλλον του ποταμού και των παραδοσιακών αρχοντικώς έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης και υπήρξε σκηνικό για αρκετές ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου.
Νυμφαίο. Η πανέμορφη νύφη του όρους Βέρνον.
Κάμερα - Drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ιστορικά στοιχεία - πληροφορίες : Wikipedia και https://www.kathimerini.g
Στα 1.350 μέτρα υψόμετρο βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά της Ελλάδας. Ο διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός του Νυμφαίου. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος. Ο οικισμός έχει μόνιμο πληθυσμό 132 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.
Η παλαιότερη ονομασία που είχαν δώσει οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Νιβέστα, όνομα βλάχικης και προηγουμένως δωρικής προέλευσης, με τρεις ερμηνείες: «Νύφη», λόγω της ομορφιάς του χωριού (Νιβέστα) και της τοποθεσίας, «αθέατη» (ni vista) πιθανώς διότι βρισκόταν σε σημείο όπου δεν γινόταν εύκολα ορατό και «χιονάτη» ή «όπου μένει το χιόνι» (nives sta).