Rib and Sea
|
|
|
Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές
Η χαμένη αξιοπρέπεια της... πατάτας!
Ρεπορτάζ, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Είπα να ανταποκριθώ στην πρόσκληση που μου έστειλε τις προάλλες το ΕΠΑΜ του Νότιου Τομέα, να ενισχύσω την "επανάσταση της πατάτας" και να γραφτώ στον κατάλογο αυτών που ήθελαν να αγοράσουν φθηνή πατάτα Νευροκοπίου. Οι μέρες περνούσαν, κι' εγώ, μέσα στη φούρια της συγγραφής και του μοντάζ, το ξέχασα. Χθες όμως έλαβα την υπενθύμιση, και τις οδηγίες μαζί, για την παραλαβή των είκοσι κιλών πατάτας που είχα παραγγείλει, στην τιμή των 0,32 ευρώ το κιλό. Με αριθμό παραγγελίας, σχεδιάγραμμα για εύκολη εύρεση του τόπου παράδοσης και πάει λέγοντας. Προχωρημένα πράγματα και μπράβο στους διοργανωτές αυτής της προσπάθειας.
Γυάρος - Ιστορική Μνήμη. (2003)
Θυμάται και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Γυάρος ή Γιούρα. Την ονόμασαν επίσης Νταχάου, Βαστίλλη, θανατονήσι, νησί του διαβόλου. Δεκαεπτά τετραγωνικά χιλιόμετρα, όλα κι' όλα. Μια πέτρα, θαρείς, ριγμένη στο πέλαγος, ανάμεσα στη Σύρο, την Τήνο και τη Τζιά. Χώμα στεγνό, άνυδρο, σκιά πουθενά. Πέτρες μονάχα, αγκάθια, ανελέητη τραμουντάνα. Όλη μέρα ο ήλιος καίει και πυρώνει το χώμα και τις πέτρες. Σκληρό φως, σκληρός τόπος, για φαντάσματα, όχι γι' ανθρώπους. Είναι τόσο θλιβερό το παρελθόν και το βάρος μαζί που κουβαλάει ο τόπος αυτός, που δεν σου κάνει καρδιά να μείνεις εκεί και να διανυκτερεύσεις, να κολυμπήσεις, να διασκεδάσεις. Περνάς και φεύγεις, μένοντας άναυδος στη θέα του τεράστιου, βουβού πια, κτιρίου των φυλακών, που έκτισαν πέτρα πέτρα οι ίδιοι οι εξόριστοι, και εύχεσαι να μην ακουστούν ποτέ πια εκεί ανθρώπινες κραυγές πόνου και απόγνωσης...
Τσάμπα μάγκας ο κ. Πεπελάσης.
Κάποια φίλη μού έστειλε σήμερα το κείμενο μιας συνέντευξης που έδωσε προσφάτως ο κ. Αδαμάντιος Πεπελάσης http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/adamantios-pepelasis-teleiose-i-epoxi-poy-prosfere-ployto-kai-anthropino-pono ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, διετέλεσε μέχρι σήμερα, σημειώστε : Πρόεδρος στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού (1995-1998). Μέλος της Επιτροπής της Βουλής των Εφήβων (1994). Αντιπρόεδρος και Γενικός Διευθυντής στο Ίδρυμα Μελετών Λαμπράκη (1991). Πρόεδρος Δ.Σ. της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος (1988). Πρέσβης Καλής Θελήσεως της Ελληνικής Κυβέρνησης για την προώθηση των επενδύσεων (1986-1987). Διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδος (1974-1981). Καθηγητής Οικονομικών και Πρόεδρος του Οικονομικού Τμήματος στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο Βιργινίας (1970-1974). Οικονομικός Σύμβουλος Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (1968-1969). Υποδιευθυντής Κ.Ε.Π.Ε. (1962-1963). Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλλιφόρνιας (1957-1961). Καθηγητής Οικονομικών Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης στο Μπάφαλο (1954-1957). Φτάνουν;
Τα ψαροκάϊκα πεθαίνουν στις χωματερές!
Σχόλια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος - Ανδρέας Γεωργίου.
Φωτογραφίες : Ανδρέας Γεωργίου.
Κατά την διάρκεια της πρόσφατης παρουσίας μου στη Λέρο, συνάντησα τον Ανδρέα Γεωργίου, πρόεδρο του "Κοινωνικού Συνεταιρισμού Περιορισμένης Ευθύνης του Τομέα Ψυχικής Υγιεινής Δωδεκανήσου" και αρχισυντάκτη στη μηνιαία εφημερίδα "Η πνοή της Λέρου". Ξεφυλλίζοντας το έντυπο και φωτογραφικό υλικό της δουλειάς του, το μάτι μου έπεσε σε κάποιες φωτογραφίες ξύλινων παραδοσιακών ψαροκάϊκων που τα κατέστρεφαν μπουλντόζες! Ήταν επόμενο να ζητήσω την άδειά του προκειμένου να χρησιμοποιήσω αυτό το υλικό και να αναρτήσω κάτι σχετικό στο διαδικτυακό περιοδικό μου.
Ύστατος χαιρετισμός στον Άνθρωπο και Δήμαρχο Τάσο Αλιφέρη...
Καλό βηματισμό στα ήρεμα μονοπάτια του δικού σου Ολύμπου...
Τον γνώρισα από κοντά, στην Τήλο, τον Ιούλιο του 2005, και αμέσως ένοιωσα πως μ' εκείνον τον Άνθρωπο με συνέδεαν πολλά. Είχα ακούσει διάφορα αντιφατικά για τον Τάσο Αλιφέρη, τον Δήμαρχο-γιατρό της Τήλου, γέννημα θρέμα ωστόσο της Μάνης. Ως εκ τούτου το ενδιαφέρον μου να τον συναντήσω ήταν μεγάλο. Του τηλεφώνησα, ενώ ήμουν ακόμη στη Νίσυρο, και δώσαμε ραντεβού, χαράματα, σε ένα χωράφι στις παρυφές του "Ολύμπου". Ήθελα να κουβεντιάσω μαζί του, στη Φύση, την οποία διαισθανόμουν πως αγαπούσε όσο κι' εγώ. Το συμβατικό περιβάλλον ενός δημαρχιακού γραφείου, άλλωστε, δεν μου έλεγε τίποτε. Συμφώνησε στην πρότασή μου και, όταν τον βρήκα εκείνο το πρωί να σαμαρώνει τον "Αντώνη", μου είπε : "Θα ανέβουμε στον Όλυμπο να κουβεντιάσουμε. Εκεί νοιώθω, και θα νοιώσεις κι' εσύ, σαν ένας μικρός θεός", είπε, και τράβηξε τα γκέμια του "Αντώνη"...
Αντίσταση στην ψυχική καταστροφή.
Tου Χρήστου Γιανναρά.
H στέρηση, η φτώχεια, το φάσμα της πείνας δύσκολα συμβιβάζονται με τη νηφαλιότητα, την ορθοβουλία, τις ψύχραιμες αξιολογήσεις. Oταν δεν υπάρχει πια μισθός ή ο μισθός εξαντλείται σε ελάχιστες μέρες και οι υπόλοιπες του μήνα ξημερώνουν σαν απειλή, δεν υπάρχει μυαλό για διαφορετικά ενδιαφέροντα, για ποιοτικές ενασχολήσεις. Tο μαρτύριο του άνεργου, του χαμηλόμισθου, του βάναυσα τσακισμένου συνταξιούχου είναι η τέλεια ανημπόρια του να ασχοληθεί με ό, τι ομορφαίνει τη ζωή – να διαβάσει, να ακούσει μουσική, να χαρεί τον περίπατο, να κουβεντιάσει ξέγνοιαστος για ό, τι αγαπάει. Aνημπόρια ψυχική, λογικά μη ελεγχόμενη, παραλυτική.
Αποστολή Αγάπης στην Κάσο (Ιούνιος 2003)
Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τα 72 φουσκωτά σκάφη συνέθεσαν το παζλ μιας πρωτοφανούς και ανεπανάληπτης εικόνας, καθώς κατέπλεαν στην Κάσο και άρχισαν να γεμίζουν ασφυκτικά την ευρύχωρη μαρίνα στο νέο λιμάνι του ακριτικού νησιού. Ιδανικότερα εγκαίνια δεν θα μπορούσαν να γίνουν για ένα λιμάνι που "έπρεπε" να περάσουν πάνω από 20 χρόνια προκειμένου να ολοκληρωθεί! Επρόκειτο για το εντυπωσιακό φινάλε μιας μεγάλης προσπάθειας, που άρχισε τον χειμώνα του 2002 και ολοκληρώθηκε το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Ιουνίου 2003, με την ειρηνική "απόβαση" δεκάδων φουσκωτών σκαφών στο λιμάνι της Κάσου, συνοδεία βεγγαλικών, καπνογόνων, συριγμών και καμπανοκρουσιών. Μάτια υγρά, στο ντόκο, χέρια που υψώνονταν σαν δέηση στον ουρανό, που είχε προς στιγμήν βαφτεί κόκκινος από την λάμψη των βεγγαλικών και των καπνογόνων, παιδιά που φώναζαν χαρούμενα, με τις καμπάνες του Άη Σπυρίδωνα να συμμετέχουν στη θερμή υποδοχή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ' την αρχή.
Κούλουμα στα χωριά της Βοιωτίας. Γιατί όχι;
Κείμενο - φωτογραφίες - βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τα οικονομικά "σερνόντουσαν" αλλά εμείς αποφασίσαμε να δραπετεύσουμε το τριήμερο της Καθαρής Δευτέρας, προκειμένου να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινή ρουτίνα και τη μιζέρια της Αθήνας. Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 18 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.
Κούλουμα με τον "Ναυτίλο" στις Σπέτσες (Μάρτιος 2005)
Θυμάται και περιγράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Η πρωτότυπη ιδέα, που συζητήθηκε σε μια από τις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου του "Ναυτίλου", στις αρχές Φεβρουαρίου του 2005, ήταν να γιορτάσουμε τα κούλουμα στις Σπέτσες και να πετάξουμε χαρταετό από τα φουσκωτά μας! Και γιατί όχι; Το μυαλό θα μας σταματούσε; Οι τροϊκανοί δεν είχαν άλλωστε φανεί ακόμη και δουλειά, κουτσά στραβά, είχαμε. Τόση δηλαδή ώστε να μας περισσεύουν μερικά ευρώ για να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ των φουσκωτών και να πεταχτούμε μέχρι τις Σπέτσες. Αποστολή Αγάπης στο Καστελλόριζο - Μέρος Β΄
Αναπολεί και σχολιάζει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος
Επιστρέψαμε στην Αθήνα και αρχίσαμε να τρέχουμε πανικόβλητοι προκειμένου να εξασφαλίσουμε τις χορηγίες που θα μας επέτρεπαν να καλύψουμε τον κατάλογο των ειδών πρώτης αναγκης που είχαν ζητήσει το σχολείο, το Ιατρείο και ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Μεγίστης. Δεν ήταν εύκολο. Οι τηλεφωνικές επαφές μου με τον Αντώνη Μακρυδάκη ήταν σχεδόν καθημερινές. Όπως εμείς, έτσι κι' εκείνοι, στον Παγκρήτιο Όμιλο, είχαν βγει στο κυνήγι του χορηγού. Από τον Κυριάκο Κυριακίδη της "Mostro" ήρθε η πρώτη χαρμόσυνη είδηση. Ένα μικρό φουσκωτό σκάφος ήταν η προσφορά της εταιρείας στα παιδιά του Καστελλόριζου και στον Οργανισμό Νεολαίας και Άθλησης, με τον Κώστα Γκολφινόπουλο να συμπληρώνει το πακέττο με την προσφορά μιας εξωλέμβιας "Tohatsu"!