Rib and Sea
Βήμα αναγνωστών
Γλυκό κατευόδιο στο "Βιτσέντζος Κορνάρος".
Για όσους θυμούνται αλλά και για αυτούς που ξέχασαν.
Αποκτήθηκε από το στέρημα των ανθρώπων του νομού, αλλά αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο άψυχο "αλλά τελικά με πολύ ψυχή" αντικείμενο από τους Στειακούς.
Μας έβγαλε από την απομόνωση και την τρίωρη ταλαιπωρία του λεωφορείου για Ηράκλειο. Σύνδεσε τη Σητεία με Κάσο-Κάρπαθο-Ρόδο.
Ήταν το καμάρι μας, ήταν ΔΙΚΟ ΜΑΣ, ήταν το καράβι ΜΑΣ. Το όνομα αυτού;
ΒΙΤΣΕΝΤΣΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ.
"Βιτσέντζος Κορνάρος... βάπορας αγαπημένος".
Γράφει ο Διονύσης Γερολυμάτος.
Φωτογραφίες : Διονύσης Γερολυμάτος.
Βιτσέντζος Κορνάρος. Βάπορας αγαπημένος, είχε τον μοναδικό τρόπο να σε κάνει να δένεσαι μαζί του, να τον παραδέχεσαι, να τον εκτιμάς και να κατανοείς την αξία του.
Αρχικά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που τον ταξίδεψαν στις τόσο δύσκολες άγονες γραμμές, δρομολόγια και λιμάνια. Δηλαδή σε αυτούς που είχαν την ευθύνη σε κάθε πόστο και έκαναν άϋπνοι τόσα ξενύχτια.
Άλλο ένα ευχαριστώ σε αυτούς τους λίγους που επιλέγουν να μένουν στα πανέμορφα απομακρυσμένα νησιά και δημιουργούν την ανάγκη ύπαρξης αυτών των δρομολογίων. Επίσης ένα ευχαριστώ στους ξένους που το σχεδίασαν για τις δικές τους ανάγκες και χωρίς να το ξέρουν τον έκαναν να ταιριάξει απόλυτα στις ανάγκες των άγονων γραμμών, που απαιτούν ανθεκτικότητα, καλό ταξίδεμα, ικανοποιητική μανούβρα, ταιριαστές διαστάσεις και εναλλακτικές επιλογές που να του επιτρέπουν να ταξιδεύει όντας τόσο μακριά από τον Πειραιά.
Ο Κορνάρος είχε όλα τα παραπάνω.
Μήνυμα απόγνωσης ενός πολίτη για την εγκληματική αδιαφορία του κράτους.
Έφθασε προ ολίγου στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο το ακόλουθο μήνυμα απόγνωσης από έναν συνδρομητή μου. Διαβάστε το και κρίνετε εσείς ποιο κράτος "πρόνοιας" και "αλληλεγγύης" μας κυβερνά. Σε εμένα το μήνυμά του άφησε την πικρή γεύση της αγανάκτησης που συχνά με κάνει να θέλω να πάρω τα όπλα όταν ακούω τέτοιες ιστορίες...
Ιωσήφ Παπαδόπουλος
"Ιωσήφ καλημέρα,
Αναγνώρισα αρκετά γρήγορα ότι επιβαρύνεσαι με τροφοδοσία πολλών μηνυμάτων και πολύ σύντομα φρέναρα και τα δικά μου. Σήμερα θα σου διηγηθώ μια μικρή μου περιπέτεια έξω από την καθημερινότητα της αβεβαιότητάς μου πια και γενικά στο χαρακτήρα μου που είναι η μοναδική κόντρα για να βγάλω άκρη σε αυτή την κοινωνία.
Διαμαρτυρία για την στάση του κ. Τσιόδρα στον καταυλισμό των Ρομά.
Αξιότιμε Κε Αυτιά,
Ολοι είδαμε χθες στην τηλεόραση την επίσκεψη του Εκπροσώπου του Υπουργείου Υγείας και του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας στην Νέα Σμύρνη Λάρισας. Σε κάποια στιγμή ο Αξιότιμος Καθηγητής Κος Τσιόδρας εθεάθη χωρίς μάσκα να ευρίσκεται πολύ κοντά (λιγώτερο από 2μ) ευτυχώς για μικρό χρονικό διάστημα , με Ρομά και όχι μόνο, της περιοχής.
Η υπερβολική αυτή έκφραση αλληλεγγύης που έχει σαφώς ανθρωπιστική διάσταση νομίζω ότι ήταν τεράστιο λάθος για τους εξής λόγους.
Τα "dislike" και η κατσίκα του γείτονα.
Είναι κοινό μυστικό ότι οι Έλληνες λέμε με μεγάλη ευκολία τον κακό τον λόγο και είμαστε πολύ φειδωλοί σε ένα λόγο καλό και ενθαρρυντικό, όταν μια προσπάθεια αξίζει να επαινεθεί και να πάει πάρα πέρα. Γι' αυτό και κυκλοφορεί, χάριν παραδείγματος και καλαμπουριού, το ανέκδοτο με το σύνδρομο της κατσίκας.
Έχω βιώσει, προσωπικώς, αυτή την αδικαιολόγητη απαξίωση στα βιντεάκια που ανεβάζω κατά καιρούς στον λογαριασμό μου στο YouTube και έχω παρατηρήσει με πόση ευκολία, και χωρίς καμμία απολύτως τεκμηρίωση, εκφράζουν κάποιοι (ανωνύμως πάντα και ασφαλώς) την δυσαρέσκειά τους πατώντας με μεγάλη ευκολία το "dislike". Τέτοια παραδείγματα, πολλά.