Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η κυρία Κατερίνα μας, η μορφωμένη Γιάννα κατά τον εύστοχο χαρακτηρισμό προσφιλούς μου προσώπου, έχει και λογαριασμό στο facebook παρακαλώ, μέσω του οποίου επικοινωνεί με τους υποτακτικούς της. Σιγά μην έβγαζε διάγγελμα. Και αφού μας εντυπωσίασε με τον ανθρωπισμό της για μία ακόμη φορά, αναφέρθηκε και σε μένα παραπέμποντας στον «Michel de Montaigne, ένα[ς]ν από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: «Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου».
Τα ΜΜΕ δεν παρέλειψαν να με ενημερώσουν, ότι η ΠτΔ είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τη μοδίστρα που έραψε 600 μάσκες και τις χάρισε σε νοσοκομείο των Γρεβενών. Πιο λαϊκισμός σε πεθαίνει! Αλλά υπάρχει και η αντίθετη άποψη.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθώ και εγώ, εξ ανάγκης καθότι έγκλειστος, κάθε μαλάκα υπουργό να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Και να τα εύσημα στον Κούλη. Και να οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν καλλίτερο υπουργό τον Κικίλια. Και να οι υβριστές του Τσιόρδα.
Και να οι Καψώχηδες, οι Αρβανίτηδες, οι Κούλογλοι, οι … οι … και το κακό συναπάντημα.
Του Θάνου Τζήμερου.
Να ξεκινήσουμε από το Σύνταγμα και να προχωρήσουμε βήμα – βήμα. Δίνει το Σύνταγμα τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να αναστέλλει βασικές ατομικές ελευθερίες, για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία; Η απάντηση είναι ένα καραμπινάτο «ΟΧΙ»!
Μα τι είναι αυτά που λες; Θες να πεθάνουμε λόγω… ατομικών ελευθεριών; Προφανώς δεν θέλω. Ούτε υποστηρίζω πως το μέτρο απαγόρευσης της κυκλοφορίας είναι εσφαλμένο, αλλά μη βιάζεστε. Θα φτάσουμε κι εκεί. Προς το παρόν, μιλάμε για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει με τις ατομικές ελευθερίες μια κυβέρνηση, στο πλαίσιο του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα λοιπόν, στο άρθρο 48, αναφέρει με σαφήνεια πότε, πώς και για πόσο μπορούν να περιοριστούν οι ατομικές ελευθερίες. Σε 3 περιπτώσεις μόνο:
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ασφαλώς και τίποτε δεν θα είναι, όπως πριν, καθώς μάς ενημέρωσε ο Ντέπιουτης. Υπάρχει, όμως, μία ελπίδα. Λαμβανομένης υπόψη της σπουδαίας απειλής τού Καψώχα, οφείλουμε όλοι να εφοδιασθούμε με τσίγκινα σωβρακάκια. Άρα, διανοίγεται μέλλον λαμπρόν δια τας βιοτεχνίας κατασκευής εσωρούχων εκ ψευδαργύρου. Ας το γνωρίζουν αυτό όλοι οι μεμψίμοιροι που φοβούνται μία επερχόμενη οικονομική καταστροφή.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Ψάχνοντας στα κανάλια χθες, έγκλειστος ων, έπεσα πάνω στην ταινία για τους δύο πανάξιους δικαστές Τερτσέτη και Πολυζωΐδη που αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης απέναντι στην εκτελεστική εξουσία και για την υποταγή τού δικαστή στη φωνή τής συνείδησής του. Ίσως ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης να υπερέβαλαν στην αναπαράσταση των γεγονότων, ίσως και όχι. Όμως, γιατί να υπερέβαλαν; Μήπως κάτι τέτοια δεν συμβαίνουν υπογείως στις «πολιτισμένες» ημέρες μας; Στάθηκα στο σημείο, όπου ο Πολυζωΐδης λέει επευθυνόμενος στον δικαστή Βούλγαρη, υπέρμαχο της θανατικής καταδίκης του Κολοκοτρώνη: «Εσύ δεν μετατέθηκες από τη Χαλκίδα στο Ναύπλιο; Για μια μετάθεση λοιπόν». Για μια μετάθεση. Όπως συμβαίνει και σήμερα [;].