Mία απίστευτη αποκάλυψη βγήκε στο φως της δημοσιότητας από την telegraph.co.uk, που θα έπρεπε να προβληματίσει τις αρμόδιες Αρχές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Στην αποκαλυπτική έρευνα της telegraph, που πρώτοι μεταφέραμε στην Ελλάδα, καθώς όπως φαίνεται τα συστημικά ΜΜΕ φρόντισαν να "καταχωνιάσουν" το εν λόγω δημοσίευμα, αποκαλύπτεται μία πολύ καλά οργανωμένη απάτη με πλαστά συριακά διαβατήρια, τα οποία χρησιμοποιούν αραβόφωνοι ούτως ώστε να περάσουν από τα παράλια της Μ. Ασίας στα ελληνικά νησιά!
Ο λόγος που χρησιμοποιούν πλαστά συριακά διαβατήρια φυσικά είναι προφανής. Σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες, όσοι διαφεύγουν από τη χώρα τους λόγω βίας και διώξεων δικαιούνται βασικά δικαιώματα, βάσει του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να μην απελαθούν αμέσως και να μην σταλούν πίσω στη χώρα τους.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Χθες, λοιπόν, άκουσα για πρώτη φορά το όνομα «Ρόκκος Χοϊδάς» από το ραδιόφωνο, καθώς σαν χθες άφησε ο εν λόγω την τελευταία του πνοή το 1890 στη Χαλκίδα εκτίων ποινή τριετούς φυλάκισης για εξύβριση του Βασιλέως. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας διετέλεσε Αντεισαγγελέας Εφετών και μετέπειτα αντιμοναρχικός βουλευτής πρεσβεύων ότι ο νόμος είναι υπεράνω και του Βασιλέως. Όπου τα δίκια του λαού κι’ αυτός μαζί. Αντιγράφω από το «creative live»:
Της Φένιας Ρουγκούνη.*
Κάνοντας λόγο συχνά για τα σοβαρά ή τα ευτράπελα του νεοελληνικού κράτους και με δεδομένο ότι το κράτος αυτό είναι εν πολλοίς δημιούργημα Πελοποννησίων, αξίζει πιστεύω να διερευνηθούν κάποιες πτυχές του ψυχισμού των ανθρώπων αυτών, μιας και έχουμε αφήσει στα χέρια τους τις τύχες μας τόσα χρόνια τώρα.
Αν γειτνιάσεις με οικογένεια Πελοποννησίων, γρήγορα αντιλαμβάνεσαι τη σπουδαιότητα που αποδίδουν στην εξ αίματος συγγένεια. Ο κόσμος τους χωρίζεται στα δύο: Εμείς, οι εξ αίματος, οι εκλεκτοί, και οι άλλοι, οι ξένοι, οι περιττοί. Μια ανατριχιαστική παροιμία που άκουσα πριν χρόνια σε χωριό του νομού Ηλείας δίνει το στίγμα με ακρίβεια: «Μπήκε ο χάρος μες στο σπίτι, και όλοι δείξανε τη νύφη». Η νύφη, ξένη αιματολογικά προς την οικογένεια του γαμπρού, είναι αλλότριον είδος, περιττό και αναλώσιμο, και άρα ανέτως την χαρίζουμε στον Χάρο για παρέα. Εμείς, οι όμαιμοι, νά ‘μαστε καλά.
Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη*
75 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΒΕΡΜΑΧΤ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ «ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ» ΠΙΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!
«Από τον Απρίλη του 1941 ένα κύμα μαύρης σκλαβιάς εσκέπασε την Ελλάδα. Και είναι τούτη η πιο σκληρή, η πιο απάνθρωπη, η πιο αιμοβόρα, η πιο αποπνιχτική σκλαβιά απ’ όσες γνώρισε ως τώρα η πολυβασανισμένη χώρα μας στα τρεις χιλιάδες χρόνια της τρικυμισμένης ιστορίας της». Δημήτρης Γληνός, «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ».
Την Κυριακή 6 Απριλίου 1941, στις 5.15 τα ξημερώματα, η Ελλάδα δέχεται την επίθεση του Γ’ Ράιχ, «μετά από 158 μέρες νικηφόρου αγώνα των Ελλήνων κατά των Ιταλών».[1] Η γενναία αντίσταση των Ελλήνων, ιδίως στα οχυρά της Γραμμής Μεταξά, καταπλήσσει τους πάντες. Όμως οι Γερμανοί, επωφελούμενοι της απροσδόκητα γρήγορης κατάρρευσης της Γιουγκοσλαβίας, παρακάμπτουν τα οχυρά και στις 8 Απριλίου εισέρχονται σε ελληνικό έδαφος. Στις 9 Απριλίου ο αγκυλωτός σταυρός, το σύμβολο της καταπίεσης και της βαρβαρότητας, κυματίζει στον Λευκό Πύργο σημαίνοντας την έναρξη της Κατοχής, μίας περιόδου φοβερού μαρτυρίου αλλά και ασύλληπτου μεγαλείου του ελληνισμού.
Τη Δευτέρα 18 Απριλίου 2016 πραγματοποιήθηκε στο εντευκτήριο του Ομίλου Φουσκωτών και Ταχυπλόων Σκαφών Σύρου μία ξεχωριστή ενημέρωση από το Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Η ενημέρωση αυτή είχε στόχο την παρουσίαση του προγράμματος Life Debag που δρα σε περιοχές όλης της Ελλάδας και το τελευταίο χρονικό διάστημα και στη Σύρο. Η δράση του συγκεκριμένου προγράμματος σχετίζεται με τη μείωση της πλαστικής σακούλας στη θάλασσα και κατά συνέπεια τη μείωση της μόλυνσης του περιβάλλοντος και την προστασία των πλασμάτων που ζουν σε αυτό. Το πρόγραμμα life debag έχει ήδη ξεκινήσει τις δράσεις του στη Σύρο. Ο Ο.Φ.Τ.Σ.Σ. , σαν όμιλος που σέβεται και προστατεύει τη θάλασσα και γενικότερα το περιβάλλον ανταποκρίθηκε με χαρά στην συγκεκριμένη ενημέρωση. Η συνεργασία μας θα συνεχιστεί, την ημέρα του περιβάλλοντος στις 5 Ιουνίου 2016 όπου όλοι μαζί θα συμμετέχουμε στον καθαρισμό των Βόρειων παραλιών της Σύρου και την καταγραφή των απορριμμάτων. Επίσης, θα συμμετέχουμε στις δράσεις της 1ης εβδομάδας χωρίς πλαστική σακούλα. Ευχαριστούμε πολύ την κυρία Σταυρούλα Κορδελλά για την ενημέρωση και τη συνεργασία.
Συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs.
Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;
Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Κι’ έλεγα κι’ εγώ, αν και ουχί βαθειά θρησκευόμενος, ότι η χριστιανική θρησκεία διδάσκει αγάπη σε αντίθεση με τη μουσουλμανική που θέλει να εξολοθρεύσει όλους τους άπιστους. Γι’ αυτό με παραξένεψε το κήρυγμα του Καλαβρύτων Αμβροσίου, ο οποίος από άμβωνος είπε τις άγιες τούτες ημέρες:
«Ενώπιόν σας, παρακαλώ τον Εσταυρωμένο Χριστό να σαπίσει το χέρι του Φίλη, αν υπογράψει τέτοια διατάγματα αθεΐας όπως η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Όσον αφορά στο κρέας που θα φάνε απόψε οι άθεοι που θα κάνουν τραπέζι, να γίνει δηλητήριο και να τους τρυπήσει το στομάχι. Να γίνει πέτρα και να μην το χωνέψουν! Ας τρώει ο καθένας ό,τι θέλει και να λατρεύει το Θεό που θέλει αλλά να μην προκαλεί το αίσθημα του θρησκευτικού κόσμου».
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Από τα μέσα του 2014, οπότε διαφαινόταν η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, γινόταν λόγος για αριστερή παρένθεση, ώστε με το κλείσιμό της να επανέλθουμε στην κανονικότητα της εναλλαγής τών νεοφιλελεύθερων δυνάμεων που κυβερνούν ανέκαθεν τη χώρα και στη σώφρονα πολιτική του μεταπωλιτευτικού status quo. Ο λαός, λοιπόν, αηδιασμένος και κουρασμένος από την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, την ασυδοσία, την υπερφορολόγηση και την κατασπατάληση των κόπων του, έτεινεν ευήκοον ους στην τιμωρό αριστερά της ηθικής, της διαφάνειας και της αξιοκρατίας. Για να προδοθεί εντός ολίγων μηνών από τη γιαλαντζί αριστερά, που όχι μόνον δεν διέθετε ικανότητες για τη διαχείριση της κρίσης, αλλά εστερείτο παντελώς και ήθους. Σε κάθε επαγγελματικό τομέα, σε κάθε κοινωνική έκφανση εκείνο που μετράει πρώτα απ’ όλα είναι το ήθος. Ακολουθούν οι γνώσεις. Ο έχων ήθος και αρκετές γνώσεις είναι απείρως προτιμότερος από τον ανήθικο παντογνώστη.
Του Σωτηρίου Καλαμίτση.
Βολευταί τινές εκ ποταμού αναδυθέντες επετέθησαν μετά σφοδρότητος εις τον βαρύν και ασήκωτον υπουργόν ασκούντες κριτικήν, επειδή αυτός έχει αργοπορήσει εις την παραλαβήν του εργοστασίου κλασματοποίησης πλάσματος. Αν και χολωθείς, ο υπουργός δεν τους απείλησε με έμπηξιν εις βάθος τριών μέτρων από της επιφανείας της υδρογείου, περιορισθείς να δηλώσει τα εξής:
«Όπως και οι ίδιοι οι βουλευτές αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους, η σύμβαση για την κατασκευή του εν λόγω εργοστασίου υπογράφηκε τον Ιανουάριο του 1999 (κυβέρνηση Σημίτη), οι εργασίες κατασκευής ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2000 (κυβέρνηση Σημίτη) και αποπερατώθηκαν το Σεπτέμβριο του 2002 (κυβέρνηση Σημίτη). Έκτοτε το εργοστάσιο δεν έχει παραληφθεί από το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ). Δηλαδή δεν παραλήφθηκε τα τελευταία 2 χρόνια της κυβέρνησης Σημίτη, δεν παραλήφθηκε την 5ετία της κυβέρνησης Καραμανλή, δεν παραλήφθηκε στα 2,5 χρόνια διακυβέρνησης Γ. Παπανδρέου, δεν παραλήφθηκε κατά τη θητεία της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν παραλήφθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά φυσικά για όλα φταίει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που κυβερνά 15 μήνες και πιο συγκεκριμένα ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, ο οποίος κατέχει τη θέση αυτή από τον Οκτώβριο του 2015, δηλαδή 7 μήνες. Λογικό…».
Γράφει ο Θοδωρής Νικ. Αθανασιάδης.
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Ο καιρός γλύκανε και ο ήλιος, παρά τα δόντια του, άρχισε να θυμίζει άνοιξη. Κι ενώ οι καμπάνες χτυπάνε λυπητερά κι ασταμάτητα, το μυαλό μου πετάει (κοίτα παράξενα παιχνίδια που κάνει το μυαλό πολλές φορές) σε μιαν άλλη Μεγάλη Παρασκευή...
Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου 1944. Στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου (τότε Πλατεία Μπέλλου, σήμερα Πλατεία Δημοκρατίας) οι Γερμανοί απαγχονίζουν τρεις πατριώτες: τον Πάνο Σούλο, τον Χρήστο Σαλάκο και τον Αβραάμ Αναστασιάδη. Τους κρεμάνε, για παραδειγματισμό, σε τρεις φανοστάτες. Λίγο πιο πέρα, στις φυλακές τής Αγίας Τριάδας, εκτελούν μαζικά άλλους 117 άντρες και μια γυναίκα. Πέντε μέρες πριν, ο ΕΛΑΣ είχε ανατινάξει το τραίνο που πήγαινε από το Κρυονέρι στο Αγρίνιο, σκοτώνοντας την... φρουρά που το συνόδευε και στερώντας από τους κατακτητές τα πολύτιμα καύσιμα και το πολεμικό υλικό που μετέφερε. Στο απόσπασμα που εκτελεί τους κρατούμενους συμμετέχουν και "Έλληνες" τσολιάδες, με επί κεφαλής τον υπολοχαγό Μπλέσσα, ο οποίος βγάζει και λόγο, υπερθεματίζοντας το "έργο" των Γερμανών και των τσολιάδων.