Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Ο τίτλος είναι κλεμμένος από το ομότιτλο βιβλίο του Νίκου Τσιφόρου που έχει περιγράψει με τη γλαφυρή πέννα του τα ήθη της ελληνικής κοινωνίας καλλίτερα από κάθε άλλον. Ατσιδοσύνη, μαγκιά, κλανιά, λουστρίνι και κώλο φινιστρίνι! Του περιθωρίου της κοινωνίας, τα πρότυπα της οποίας, όμως, είναι όμοια στο πιο κυριλέ του ανώτερου επιπέδου αυτής.

Τον θυμήθηκα τώρα που ακούω τους τελευταίους μήνες να γίνεται πολλή κουβέντα για ανάγκη νέων εξοπλισμών. Καθότι η Τουρκία είναι πολύ επιθετική και αν δεν θωρακιστούμε ευπρεπώς με πρόσθετα οπλικά συστήματα που αποφέρουν ιλιγγιώδεις μίζες σε πωλητικούς και κολλητούς, μπορεί να πάθουμε καμμιά ζημιά πολύ μεγαλύτερη από τις μίζες. Δεν είναι ώρα τώρα για αυτοκινητόδρομους, αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, νοσοκομεία, σχολεία και πανεπιστήμια.

Συμπατριώτισσες και συμπατριώτες,

Η ενημέρωση μιας κοινωνίας είναι πρώτιστο μέλημα όσων ασκούν διοίκηση.

Ο δημοτικός συνδυασμός "Κασίων Δράση" έχει δημοσιεύσει δελτία τύπου, τόσα, όσα έχει τη δυνατότητα από την θέση της αντιπολίτευσης που βρίσκεται, χωρίς αυτό να μεταφράζεται, ότι δεν δίνει τις μάχες εκεί που πρέπει και όταν πρέπει, πάντα για το καλό του νησιού και των κατοίκων του.

Για αυτή την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, έρχεται ο δημοτικός συνδυασμός «Κασίων Δράση» να ενημερώσει όλους τους απανταχού Κασιώτες και Κασιώτισσες φίλους και φίλες της Κάσου, ότι στα σχεδόν 4 χρόνια διοίκησης του νησιού από την σημερινή δημοτική αρχή, συμμετείχε η Αντιπολίτευση στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, καταθέτοντας προτάσεις, απόψεις και λύσεις για όλα γενικώς τα θέματα και προβλήματα της Κάσου, βοηθώντας παράλληλα πάντα σε ό,τι της ζητήθηκε με ήθος, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια.

Η ΔΕΗ (ξε)πουλήθηκε, ή (ξε)πουλιέται όπου νάναι.
Οι φρεγάτες που έρχονται δεν ήρθαν και μάλλον δεν θάρθουν.
Τα Ίμια πέρασαν οριστικά στην τουρκική επικράτεια.
Οι πρόσφυγες κι οι μετανάστες, λαθραίοι ή μη θα κυκλοφορούν ανεξέλεγκτοι σε όλη την επικράτεια μέχρι τουλάχιστον τις εκλογές, όπου θα τους δωθεί το δικαίωμα να ψηφίσουν το κόμμα της καρδιάς τους για μιά "δεύτερη φορά αριστερά"(!) και για το επίδομα των 400 ευρώ που παίρνουν (κάτι περισσότερο από μιά πετσοκομμένη πλην καλοδουλεμένη και καλοπληρωμένη σε εισφορές και ένσημα σύνταξη ενός έλληνα ιθαγενή).

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Προχθές, που λέτε, βρισκόμουν για μία ακόμη φορά στην ουρά 25 μέτρων έξω από το Εφετείο Αθηνών, για να εισέλθω στο κτήριο, αφού περάσω τον αστυνομικό έλεγχο. Αριστερά μου η παλαιά είσοδος που κατεστράφη προ 4 μηνών από βομβιστική ενέργεια κάποιων υπερδημοκρατών που δεν αντέχουν τη βαρβαρότητα της δημοκρατίας που έχουμε και θέλουν ακόμη περισσότερη δημοκρατία. 4 μήνες και δεν έχει αποκατασταθεί η ισοπεδωμένη είσοδος. Οι εργασίες αποκατάστασης έχουν αρχίσει, αλλά δεν έχουν  ολοκληρωθεί. Έγινε, άραγε, απ’ ευθείας ανάθεση και ο εργολάβος είπε ότι «δεν βγαίνει», εξ ου και πρέπει να γίνει αναθεώρηση τιμών; Μήπως έγινε διαγωνισμός και ο μειοδότης έπεσε έξω, οπότε θα περάσουν μερικά τέρμινα, μέχρι να κηρυχθεί έκπτωτος, ώστε να μπορέσει να αναλάβει άλλος; Μήπως τα χάλασαν στη μίζα; Μικρό το έργο, αλλά ζητούσαν μεγάλη μίζα;

Δηλαδή όταν λέμε "καθαρή έξοδος" απ' τα μνημόνια, αλλά  μετά από λίγους μήνες απ' την "έξοδο" θα μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις και το αφορολόγητο όριο θα πέσει σε επίπεδα λιμοκτονίας, τί ακριβώς εννοούμε; Πως θα δανειζόμαστε απ' τις αγορές με επιτόκιο πολλαπλάσιο του τωρινού, ενώ ταυτόχρονα θα αποπληρώνουμε με τους ίδιους αποικιακούς (και αντισυνταγματικούς, άρα παράνομους) νόμους και εξοντωτικούς όρους με δισεκατομμύρια επί δισεκατομμυρίων το παλαιό (πλαστό) χρέος των νυν δανειστών-τοκογλύφων-απατεώνων; Και πώς όλο αυτό θα φέρει ανάπτυξη και ευημερία (ή έστω καλυτέρευση συνθηκών ζωής) για τον λαό; Μάλιστα.

Και το καινούργιο χρέος των πολλαπλάσιων επιτοκίων με τι σκ@τά, πότε και πώς θα το αποπληρώσουμε; Δεν θα γιγαντωθεί και πάλι το παλιό (που ουδέποτε μειώθηκε) και το νέο χρέος μαζί, φέρνοντας την ανάγκη στο σύντομο μέλλον είτε κάποιο είδος νέων μνημονίων, ή την αργή εξόντωση εθνικής οικονομίας και λαού σε βάθος (πολλού) χρόνου, μέχρι και την τυπική μετατροπή της χώρας (ουσιαστική ήδη υπάρχει) σε υποκατάστημα κάποιας ή κάποιων πολυεθνικών;