Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μαγείρισσα : Αννέτα Παπαδοπούλου.

Τα σμυρνέϊκα σουτζουκάκια είναι ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά που το μαγειρεύει συνήθως η καπετάνισσα όταν ταξιδεύουμε με το αυτοκινούμενο. Επειδή είδα μετ' εκπλήξεως ότι πολλοί από τους συνδρομητές μας πεθαίνουν για τέτοιου είδους γυρίσματα - φανταστείτε ότι το "άγριο" πρωϊνό στη mamma mia έχει ήδη πάνω από 55.000 views σε 9 ημέρες - αποφάσισα να βιντεοσκοπήσω τα σμυρνέϊκα σουτζουκάκια, η ολοκλήρωση των οποίων έγινε σε δύο στάδια αφού μεσολάβησε ένα γεύμα εκτός αυτοκινούμενου με τον έτοιμο κιμά και τα υλικά του να περιμένουν υπομονετικά στο ψυγείο μέχρι την επόμενη ημέρα.

Ολοκλήρωσε τελικώς τα σουτζουκάκια, την κόκκινη σάλτσα και το ρύζι η καπετάνισσα, λίγο πριν φτάσουμε στο σπίτι μας, και τα τιμήσαμε δεόντως στον δημοτικό χώρο στάθμευσης του Σχηματαρίου αφού, ως γνωστόν, όταν ταξιδεύεις με αυτοκινούμενο όπου γης είναι και πατρίς!

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Φθάσαμε στον Βόλο στις 3 τα ξημερώματα της 9ης Δεκεμβρίου. Την επομένη θα παίρναμε το πλοίο της "Hellenic Seaways" για τη Σκιάθο. Είχαμε λοιπόν την ευκαιρία να περπατήσουμε το ίδιο βράδυ στην παραλία και στην πόλη του Βόλου και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο δήμαρχος έκανε καλή δουλειά.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Είναι αλήθεια ότι εκπλήσσομαι ευχάριστα κάθε φορά που συναντώ και συζητώ με ταλαντούχους αλλά ταπεινούς ανθρώπους σαν τον Γιάννη Μπουνταλά. Είναι μια ευχάριστη διαπίστωση πως το ταλέντο και οι ικανότητες δεν έλειψαν από τους σύγχρονους Έλληνες, ανεξαρτήτως του τι παρουσιάζουν και τι θέλουν να μας πείσουν ότι συμβαίνει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Ο Γιάννης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην πανέμορφη Σκόπελο. Επτά γενιές πίσω, όπως λέει ο ίδιος, η οικογένεια Μπουνταλά ήταν καραβομαραγκοί. Ο παππούς και ο προπάππους του διατηρούσαν καρνάγιο στη Κωνστάντζα της Ρουμανίας, ενώ ο  παππούς του Γιάννης μετανάστευσε στην Αμερική και είχε δύο καρνάγια στην Tampa της Florida. Επειδή όμως τον έτρωγε η νοσταλγία για τη Σκόπελο, εγκατάλειψε τα καρνάγια στη Florida και επέστρεψε στην Ελλάδα.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Πολλά σπίτια, στην επαρχία κυρίως, είναι φορείς φημών, δοξασιών και κουτσομπολιών. Ένα τέτοιο σπίτι που, αν και εγακαταλελειμμένο σήμερα, έχει τη μορφή και το μέγεθος ενός πολυτελούς αρχοντικού, βρίσκεται στα Άνω Λεχώνια του Βόλου, πολύ κοντά στον ομώνυμο σιδηροδρομικό σταθμό από όπου ξεκινά το τραινάκι του Πηλίου για το ταξίδι του μέχρι τις Μηλιές.

Το σπίτι του Κοντού, όπως είναι περισσότερο γνωστό, περιβάλλεται από ένα πέπλο μυστηρίου εξ αιτίας κυρίως του τρόπου με τον οποίο πέθαναν οι ιδιοκτήτες του αλλά και των περιφερόμενων ψυχών αυτών που βασανίστηκαν στα δωμάτιά του από τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Λέγεται μάλιστα ότι όλοι όσοι ενδιαφέρθηκαν κατά καιρούς να το ανακαινίσουν έχασαν με κάποιο τρόπο την ζωή τους. Πολλά ειπώθηκαν και ακόμη περισσότερα γράφτηκαν πάντως με σκοπό να τεκμηριωθεί η άποψη ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Παρατείναμε την παραμονή μας στον Βόλο γιατί η πρόταση μιας βόλτας με το τραινάκι του Πηλίου από τα Άνω Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές και ξεναγό τον σταθμάρχη και φίλο μου Γιώργο Αποστολέρη ήταν κάτι περισσότερο από δελεαστική.

Διανυκτερεύσαμε την προηγούμενη νύχτα στον σιδηροδρομικό σταθμό των Άνω Λεχωνίων, αφού προηγουμένως αποτελειώσαμε το σπεντζοφάϊ που είχε μείνει στο ψυγείο, βγάζοντας τραπέζι και καρέκλες έξω απ' το αυτοκινούμενο στην παραλία Πλατανίδια. Ξεχάσαμε για μια στιγμή πως διανύαμε το τελευταίο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου, με τον καιρό να παραπέμπει περισσότερο στις πρώτες ημέρες της άνοιξης!