Όσο μελετώ το εγχειρίδιο του αειμνήστου νεοέλληνα δημοσιογράφου και φιλοσόφου Ευάγγελου Λεμπέση, περί της "τεραστίας σημασίας των βλακών εν τω συγχρόνω βίω", τόσο πιο πολύ πείθομαι, και τρομάζω συγχρόνως, για την διαχρονικότητα και την επικαιρότητά του! Και πράγματι, δεν χρειάζεται να κοπιάσει κανείς πολύ για να δει ότι η κατωτάτη αυτή βαθμίδα του κοινωνικού διαφορισμού, οι βλάκες δηλαδή, κατέχουν ηγετικές θέσεις στην κοινωνία και υψηλές θέσεις εξουσίας στην πολιτική! Και δεν θα ήταν τραγικό ξέρετε αυτό, εάν η βλακεία βάδιζε μόνη της. Το ατυχές της υπόθεσης είναι ότι την συνοδεύει κατά κανόνα και η απάτη! Και η απάτη, περιοριζομένη στις αγελαίες (κατά Λεμπέση) συναθροίσεις μη κερδοσκοπικών συλλόγων, fora ή blogs, μπορεί μεν να είναι γραφική και σχετικώς ακίνδυνη, όταν όμως αυτή επεκτείνεται στους κύκλους των πολιτικών και των ασκούντων πάσης φύσεως εξουσία, γίνεται άκρως επικίνδυνη, όχι μόνο για τους πολίτες, αλλά και για την ίδια την εθνική υπόσταση, ακεραιότητα και κυριαρχία της χώρας. Οι πρόσφατες άλλωστε εξελίξεις επιβεβαιώνουν απολύτως αυτόν τον ισχυρισμό.