Γράφει ο Λευτέρης Ρήνος.
Τα τελευταία χρόνια, η θεματολογία των άρθρων μου επανέρχεται στην «οργάνωση Σώρρα», σε σημείο που κάποιοι θεωρούν πως ασχολούμαι υπερβολικά με το εν λόγω θέμα. Εκτός από τη φανερή πλευρά του πράγματος, τη σύγκρουση του ερευνητή με τους διακινητές πλαστών εγγράφων και τους συμμετέχοντες σε μια απάτη κατά του Ελληνικού Λαού, υπάρχει και η πλευρά που δεν φαίνεται λόγω της απόφασής μου να μην την αποκαλύψω μέχρι σήμερα. Είναι η πλευρά των συγγενών και φίλων όσων έχουν πέσει θύματα της «οργάνωσης Σώρρα» και από ευγενικοί άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε πειθήνια όργανα, γεμάτα θυμό, άρνηση και τάσεις εκδίκησης κατά ανθρώπων που δεν γνωρίζουν καν. Οι φωνές των ανθρώπων που βλέπουν τους φίλους και τα μέλη των οικογενειών τους να βυθίζονται στο μίσος μιας οργάνωσης, με παραθρησκευτικές προεκτάσεις, την οποία θεωρώ άκρως εγκληματική, μου δίνουν δύναμη, παρά τις ύβρεις, τις απειλές και τη στοχοποίηση.