Θυμάται ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ανακάλεσα στη μνήμη μου την Καθαρή Δευτέρα του 1994, πριν από 25 ολόκληρα χρόνια δηλαδή (πώς πέρασαν!), τότε που αποφασίσαμε με τον εκπαιδευτή μου, τον Σάκη Φιτσώρο, να απογειωθούμε με ένα trike (μοτοαιωρόπτερο) από την Κατεχάκη και να κάνουμε τον γύρο της Αττικής, "παραβιάζοντας" όμως για λίγο και τον εναέριο χώρο της Βοιωτίας για να κάνουμε μια σύντομη στάση στις Πλαταιές. Είχαμε ακούσει για τα "Μικρά Δαίδαλα" και σκεφτήκαμε πως καθόλου δεν θα μας χάλαγε ένα ζεστό πιάτο φασολάδας μετά από το κρύο που ήταν βέβαιο πως θα "τρώγαμε" πάνω στο trike.
Όλα πήγαν καλά εκείνη την ημέρα. Ανάλογος ήταν άλλωστε και ο καιρός. Λίγο προτού απογειωθούμε για το "μεγάλο" ταξίδι - μεγάλη εθεωρείτο εκείνη την εποχή μια τέτοια πτήση με μηχανοκίνητο αετό - ο Σάκης ρυμούλκυσε ένα αεροπανώ, με το σύνθημα "όχι στα ναρκωτικά, ναι στη ζωή", και χάρισε τη χαρά μιας πτήσης σε παιδιά Κοινοτήτων απεξάρτισης, που είχαμε προσκαλέσει ειδικώς γι' αυτόν τον σκοπό. Μετά ήρθε η σειρά μου να καθίσω στο κάθισμα του συγκυβερνήτη. Ανάμικτα τα συναισθήματα, θυμάμαι. Κάποιο δικαιολογημένο τρακ, για την πρώτη "μεγάλη" μου πτήση με μηχανοκίνητο αετό, αλλά και μια απερίγραπτη χαρά και ανυπομονησία για όσα θα ακολουθούσαν.