Rib and Sea
Οι μισθοφόροι της ενημέρωσης.
Του Ιακώβου Ιωάννου.
Η προπαγάνδα, η χειραγώγηση της κοινής γνώμης προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων και η ενσωματωμένη δημοσιογραφία, θεωρούνται ως οι μεγαλύτερες ασθένειες μίας κοινωνίας – επειδή τη διαβρώνουν με ύπουλο τρόπο.
«Ως δημαγωγός χαρακτηρίζεται αυτός που διακηρύσσει δοξασίες, οι οποίες γνωρίζει πως δεν είναι αληθινές, σε ανθρώπους που θεωρεί ότι είναι ανόητοι. Με απλούστερα λόγια, ο πολιτικός που μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις, γνωρίζοντας πως δεν μπορεί ή δεν θέλει να τις τηρήσει, σε εκλογείς που πιστεύει πως είναι ηλίθιοι – οπότε δεν θα τον κατηγορήσουν και δεν πρόκειται να τον τιμωρήσουν, αφού δεν θα ανακαλύψουν ποτέ τις πραγματικές του προθέσεις.
Γιατί ασχολούμαστε ακόμα με τη μαμά πατρίδα;
Του Στέφανου Λίβου (*)
Έχω αποκομίσει την εντύπωση ότι υπάρχουν δύο στάσεις προς τους Έλληνες του εξωτερικού: η εξωστρεφής, που θεωρεί ότι οι Έλληνες που ζουν αλλού μπορούν και έχουν κάτι να προσφέρουν στην Ελλάδα, και η εσωστρεφής, που θεωρεί ότι η Ελλάδα για κανένα λόγο δεν χρειάζεται πλέον αυτούς που έφυγαν, τους «ριψάσπιδες».
Και σαν Έλληνες του εξωτερικού δεν εννοώ τους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς που παρελαύνουν σαν τσολιάδες και πάνε στο “Parthenon” του Τζιμ και της Τούλας Πάπας να φάνε lamb kleftiko. Εννοώ κυρίως αυτούς που έφυγαν τα τελευταία χρόνια, από ανάγκη ή επιλογή.
Το τρίτο κύμα Ελλήνων μεταναστών.
Του Γιώργου Κουρκουτά.
Η νέα διασπορά των Ελλήνων στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια, είναι μια πραγματικότητα την οποία δεν χρειαζόταν η χώρα μας και σε πολλές περιπτώσεις ήταν αναγκαστική.
Η "New Diaspora" http://www.newdiaspora.com/el/ είναι ένας δικτυακός τόπος ο οποίος φτιάχτηκε για να υπάρχει ένα βήμα για τους Έλληνες που έφυγαν για να μας πουν την ιστορία τους, μια έμπνευση του κινηματογραφιστή Νικόλαου Σταμπουλόπουλου.
Αφορμή γι' αυτό το άρθρο είναι ένα γράφημα της "New Diaspora" το οποίο βασίστηκε σε στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και αναφέρει τις χώρες προορισμού των Ελλήνων που έφυγαν την περίοδο 2010-2016.
Γιατί οι Τούρκοι λένε την Κωνσταντινούπολη... Πόλη (=Is tan bul)!
Μια προσέγγιση σ΄ ένα ακανθώδες θέμα.
Του Μανώλη Αρ. Χριστουλάκη.
Ηχεί σαν μια παραδοξολογία! Όσο όμως και αν ξενίζει, εκ πρώτης όψεως, δεν αποκλείεται να είναι έτσι, όπως θα προσπαθήσω να εξηγήσω.
Το πρόβλημα τούτο με απασχολεί (ασφαλώς και άλλους) από πολύ παλιά, από τα μαθηματικά μου χρόνια, που συχνά – πυκνά αναρωτιόμουνα γιατί άραγε οι Σελτζούκοι μετονόμασαν την Κωνσταντινούπολη, την Πόλη, στο φρικτό, για μένα κακόηχο ISTANBUL.
Δεν ξέρω αν ενδόμυχα, υποσυνείδητα αναζητώ βάλσαμο για την εθνική αυτή οδυνηρή πληγή που φέρνω μέσα μου, για έναν αθεράπευτο καημό, έναν ασίγαστο πάθος, μια νοσταλγία ψυχοφθόρα για το χαμό ενός εθνικού παραδείσου.
Πίσω από το "ναυάγιο" της Γενεύης. Κίνδυνος-θάνατος ο εφησυχασμός για Κύπρο.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου.
Μερικοί Κύπριοι φίλοι (που δεν έζησαν από κοντά το έγινε στην Ελλάδα το 2015) υποστηρίζουν ότι υποτίμησα στο τελευταίο άρθρο μου για το κυπριακό (http://www.konstantakopoulos.gr/) την απόφαση Τσίπρα-Κοτζιά να “αντισταθούν”. Μακάρι νά έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ άδικο. Αν έχουν δίκιο μικρό το κακό. Αν έχουν άδικο, κινδυνεύουμε με νέα μεγάλη απάτη (όπως κυπριακές τράπεζες 2013, τρίτο μνημόνιο 2015, πάλι με Αναστασιάδη και Τσίπρα). Στη δεύτερη περίπτωση, οι ‘Ελληνες απειλούνται με νέες, ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές!
Το αν θα “λυθεί” το κυπριακό, δηλαδή αν θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος (όπως η Ελλάδα υπογράφοντας τα μνημόνια και ακόμα χειρότερα), δεν εξαρτάται από Αναστασιάδη, Ακιντζί, Κοτζιά, Τσίπρα. Εξαρτάται: