Rib and Sea
Τα κοράκια που ξεσκίζουν τον λαό στο όνομα κάποιου Συντάγματος.
Του Παναγιώτη Τραϊανού.
«... Επιβιώνουν αυτοί οι οποίοι υποτίθεται είτε νικήθηκαν είτε δεν υπήρχαν. Επιβιώνουν οι ακροδεξιοί φασίστες και οι αριστεροί χαφιέδες. Αυτή είναι η παγίδα που μας οδήγησε στον δικομματισμό. Όμοιοι άνθρωποι γίνονται εχθροί, ακολουθώντας διαφορετικά κόμματα. Όμοιοι άνθρωποι γίνονται διαφορετικοί, γιατί ακολουθούν διαφορετικές ηγεσίες. Αυτοί είναι οι υποτιθέμενοι "κεντρώοι", οι οποίοι αποτελούν τον ρυθμιστικό παράγοντα που δίνει τη νίκη στις εκλογές. Αυτό είναι το golpo grosso της μεταπολίτευσης.
Τα δύο κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία και το αριστερό Σύνταγμα ακυρώνεται. Τίποτε δεν αλλάζει και έχουμε καθηλωθεί στην εποχή της "επάρατης". Τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν στην ακροδεξιά προ Χούντας εποχή, πρωταγωνιστούν και στη συνταγματικά "αριστερή" περίοδο της μεταπολίτευσης. Οι ρόλοι έχουν αλλάξει και όχι η παράσταση. Ο πραγματικοί ακροδεξιοί κατορθώνουν και επιβιώνουν μέσα στη ΝΔ, αποκτώντας ανέλπιστα λαό να τους ψηφίζει και οι λακέδες της Αριστεράς κάνουν αυτά τα οποία έκαναν πάντα και άρα ελέγχονται. Το πολιτικά χρεοκοπημένο ΚΚΕ απλά υπάρχει στο πολιτικό σκηνικό για να κρατάει το "ίσο" και άρα να νομιμοποιεί την επίσημη ακροδεξιά των κραυγαλέα γραφικών, θρησκόληπτων και των τρελών. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιτρέπει σε χαφιέδες να εμφανίζονται σαν δημοκράτες. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιτρέπει στα μεγάλα κόμματα να "λεηλατούν" την δημοκρατική παράταξη. Την επίσημη ακροδεξιά, που επιβιώνει χάρη στην ύπαρξη του ΚΚΕ. Του ΚΚΕ, που ετεροπροσδιορίζεται και αυτοπροσδιορίζεται για να πάρει τη θέση του στο πολιτικό φάσμα. Του ΚΚΕ, που είναι αριστερό, γιατί απλά δεν είναι ακροδεξιό. Του ΚΚΕ, που δεν είναι δημοκρατικό, γιατί απλά είναι κομμουνιστικό.
Η ηθικοκοινωνική απαξίωση ως μέσον σωφρονισμού.
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
"Βαρύποτμος και βαρυαχής δέρκομαι την μαλακία που σας δέρνει θρασύμυθοι κάμμοροι¨.
Κωνσταντίνος Ζουράρις.
Ο καθηγητής ποινικού δικαίου στο Αριστοτέλειο, βουλευτής τού ΣΥΡΙΖΑ, πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης [ο οποίος δεν έδωσε άδεια για την εκτέλεση της απόφασης των Διστομιτών κατά του γερμανικού Δημοσίου, παρά τη σχετική δέσμευσή του κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της 1ης κυβέρνησης αριστερά στο βάθος WC, και σύντροφος της κ. Ιφιγένειας Καμτσίδου, επί κεφαλής στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (ΕΚΔΔΑ) διορισμένης από τον πρώτο αναπληρωτή υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης της πρώτης κυβέρνησης αριστερά στο βάθος κήπος, κ. Γιώργο Κατρούγκαλο, καθότι η κ. Καμτσίδου είναι αν. καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ] σκέφτηκε να ασχοληθεί με κάτι, επειδή δεν έχει πια να ασχοληθεί με τίποτε. Βγήκε, λοιπόν, και μας είπε ότι :
Πες μου Wolfgang...
Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.
Ο Γιάνης μάς αποκάλυψε ότι σε μία συνάντησή σας, στη διάρκεια των «σκληρών» διαπραγματεύσεων που διεξήγε μαζί σου, σε ρώτησε πότε «απεφάσισες να ρίξεις τον Σαμαρά». Επισήμανε, μάλιστα, ως πονηρούλης πού είναι, ότι δεν σε ρώτησε «αν έριξες τον Σαμαρά», διότι θα το ηρνείσο, αλλά «πότε το αποφάσισες». Σε παγίδευσε, λοιπόν, και συ την πάτησες και του είπες ότι την απόφαση να ρίξεις τον Σαμαρά την είχες πάρει τον Ιούνιο του 2014. Γιατί, όμως, τον Ιούνιο; Προφανώς, διότι τέλη Μαΐου 2014 οι ευρωεκλογές είχαν καταδείξει ότι ο Τσίπρας κερδίζει συνεχώς πόντους, αφού ο λαός αποκαμωμένος από τα 2 Μνημόνια, αναζητούσε απεγνωσμένα κάτι άλλο. Όμως, Wolfgang, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα πασάρει ο Γιάνης. Πες μου λοιπόν και μένα Wolfgang :
Πρώτιστο μέλημα η Δικαιοσύνη! Μπουχαχαχαχαχαχαχαχ!
Tου Σωτηρίου Καλαμίτση.
Συγκεντρώθηκαν, λέει, οι δικαστές και οι εισαγγελείς μαζί με τους ηγέτες όλων των πωλητικών κωμάτων και μίλησαν για τη Δικαιοσύνη. Πόσο πολύ πονούν που γίνονται παρεμβάσεις στο έργο της, μέχρι και από ποδοσφαιρικές ομάδες είπαν οι πωλητικοί. Πόσο υποφέρουν που δεν τους αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους αντικειμενικά, αμερόληπτα, απροσωπόληπτα, αδέκαστα, άτεγκτα κ.λπ. είπαν οι δικαστές.
Κάποιος Πικραμμένος, τέως Πρόεδρος του ΣτΕ και πρωθυπουργός [υπηρεσιακός], είπε ότι δεν διαφαίνεται δυνατότητα να αυξηθεί με νομοθετική ρύθμιση το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση των δικαστών βάσει τους ισχύοντος Συντάγματος. Μείζον θέμα τούτο για την ….. ορθή απονομή της Δικαιοσύνης από τότε που το έθεσε η κ. Θάνου στον πρωθυπουργό. Όταν ένας άνθρωπος που έχει φθάσει στο ανώτατο δικαστικό αξίωμα και έχει διατελέσει και πρωθυπουργός μασάει τα λόγια του, τί να πει ο απλός πολίτης; Θα περίμενα να πει «το Σύνταγμα απαγορεύει την αύξηση του ορίου ηλικίας. Μόνον με αναθεώρησή του μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν, όμως, πολύ σημαντικότερα ζητήματα που περιμένουν εδώ και πολύ καιρό συνταγματική αναθεώρηση, όπως του άρθρου 86 περί ευθύνης υπουργών και των άρθρων 61-62 περί ασυλίας των βουλευτών». Δεν το είπε έτσι όμως. Διότι ήθελε να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Για να γίνεται κουβέντα. Όπως ανέκαθεν.
Αντίθετες συναντήσεις.
Γράφει η Χρυσούλα Κουτσουρή.
4 χρόνια πριν. Πέμπτη πρωί. Εισέρχομαι στο αεροσκάφος της Lufthansa με ανάμεικτα συναισθήματα. Χαίρομαι που θα τον δω, μου έχει λείψει. Και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο ακριβώς χαίρεται η μικρή ψυχούλα που σέρνω μαζί μου. «Μπα-μπα», μου λέει, έχει καταλάβει. Μα ταυτόχρονα λυπάμαι. Πόσο περίεργη είσαι ζωή που μπορείς να φέρνεις αυτά τα δύο αντίθετα συναισθήματα την ίδια στιγμή; Λυπάμαι, γιατί ξέρω πια ότι αυτή είναι η αρχή του τέλους. Μπορεί τώρα να πηγαίνω για λίγες μέρες, μα σε λίγο καιρό θα έρθει το μεγάλο ταξίδι, με ή χωρίς επιστροφή. Και ενώ το θέλω και το έχω αποφασίσει, δεν παύει να μην πονάει. Απογειωνόμαστε. Εις το επαινιδείν Ελλαδίτσα!