Γράφει ο Εμμ. Α. Χριστουλάκης.
Να εξηγούμεθα, εκ των προτέρων. Δεν είμαι κατά των παρελάσεων και ιδιαίτερα εκείνων που έχουν να κάνουν με εθνικές επετείους. Διαφωνώ όμως ριζικά με τον τρόπον που πραγματοποιούνται, το νόημα που τους αποδίδεται και την εκμετάλλευση, πολιτική ή κομματική, που υφίστανται από τους κατά καιρούς επιβήτορες της εξουσίας.
Η 25η Μαρτίου και η 28η Οκτωβρίου, αντί να είναι ημέρες απότισης φόρου τιμής στη μνήμη και έκφραση ευγνωμοσύνης για την αυτοθυσία των πεσόντων αδελφών, πατέρων και πάππων μας, και ψυχικής ανάτασης, παραδειγματισμού και φιλοπατρίας για μας, μετατρέπονται από τους ασεβείς σε μια παράσταση παλκοσένικου, ελεεινής μορφής.





