Αγαπητέ κύριε Διευθυντά,
Αν ανατρέξετε στην μνήμη σας, και περί το έτος 390 π.X., θα θυμηθείτε ότι η παρακμάζουσα, αλλά προηγμένη σε επιστήμες, τέχνες και πολιτισμό, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, είχε περιέλθει σε δεινή θέση. Ο αρχηγός των Γαλατών Βρέννος, κατανίκησε τον διασκορπισμένο Ρωμαϊκό στρατό και ήταν έτοιμος να εισέλθει στην Ρώμη. Ο διοικητής της πόλεως, Κάμιλλος Φούριος, φοβούμενος τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και την πλήρη καταστροφή μνημείων, έργων τέχνης και πολιτισμού, οι οποίες ήταν στις συνήθεις πρακτικές των βαρβάρων, πρότεινε στον Γαλάτη αρχηγό την αποχώρηση των Γαλατικών ορδών, με αντάλλαγμα χρυσό. Αυτός εδέχθη την ανταλλαγή και η διαδικασία ξεκίνησε άμεσα με μέσον μία γιγάντια ζυγαριά, η οποία, από την μια της πλευρά είχε δίσκο, πάνω στον οποίο οι Γαλάτες τοποθέτησαν δικά τους σταθμά. Από την άλλη μεριά, πάνω στον αντίστοιχο δίσκο, τοποθετούσαν οι Ρωμαίοι χρυσά αντικείμενα, αλλά, όσα και να μετέφεραν από τα θησαυροφυλάκια τους, όσα και να κατέθεσαν οι πολίτες της Ρώμης, συγκέντρωναν μόνο το 1/3 του βάρους που απαιτείτο.