Rib and Sea

Γράφει ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Μια κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει πως είναι ισχυρή αν δεν μπορεί να πείσει τον λαό για την δυνατότητα που έχει να ελέγχει και να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις. Μια τέτοια δύσκολη κατάσταση ήταν ο πρόσφατος παλλαϊκός ξεσηκωμός στην πλατεία Συντάγματος με αφορμή την ψήφιση του νέου φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου-εξαμβλώματος που "επινόησε" ο Καρούμπαλος με σκονάκι που του έδωσε στα μουλωχτά το κουαρτέτο.

Πώς αντιμετώπισε όμως ή, μάλλον, με ποιο τρόπο κατέστειλε η ροζέ (με αποχρώσεις βαθέος γκρι προς μαύρο) νεομνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα αυτή τη λαϊκή εξέγερση, αποδεικνύοντας έτσι πως βαδίζει ακριβώς στα χνάρια των δεξιών-σοσιαληστρικών κυβερνήσεων του προσφάτου παρελθόντος, τις οποίες κατήγγειλε εκ του ασφαλούς όταν ήταν στην αντιπολίτευση;

Κατ' αρχάς, άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν ενοχλείται από την έκφραση της λαϊκής αντίδρασης στα νέα μνημονιακά μέτρα, αλλά, αντιθέτως, την επιζητεί και την υποκινεί! Μια συνταγή αντιμετώπισης, καινοφανής, την οποίαν οφείλουμε να πιστώσουμε στον Αλέξη. Ουδείς άλλος πρωθυπουργός είχε ποτέ αυτή τη φαεινή ιδέα. Να προτρέπει δηλαδή τον λαό να ξεσηκωθεί, απέναντι στα μέτρα που είναι εις βάρος του, και τα οποία ο ίδιος, ως πρωθυπουργός, εισάγει στο μαντρί και ψηφίζει!

Πέτυχε έτσι ο Αλέξης με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Αφ' ενός μεν πρόβαλε το "δημοκρατικό" του προφίλ. Βλέπετε; είπε. Εγώ δεν καταστέλλω την έκφραση της δίκαιης λαϊκής οργής και αγανάκτησης. Μπορείτε να διαμαρτύρεστε όσο θέλετε. Εγώ άλλωστε αποφασίζω, εγώ ψηφίζω νομοσχέδια, εσείς ψηφίσατε εμένα και με κάνατε πρωθυπουργό. Ας προσέχατε.

Αφ' ετέρου όμως ο Αλέξης, που του αρέσει να κρύβεται πίσω από τις λέξεις, πέτυχε και άλλο τρυγόνι με τον ίδιο σμπάρο. Συμφωνώ με τις διαμαρτυρίες σας, είπε, τις οποίες βρίσκω απολύτως δικαιολογημένες. Διαμαρτυρηθείτε λοιπόν εσείς, γιατί εγώ πιέζομαι από τους εταίρους τοκογλύφους και δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Με επιλέξατε άλλωστε, όπως προείπα, για να κάνω αυτή τη βρώμικη δουλειά. Ας προσέχατε (δις).

Άφησε λοιπόν στην αρχή ο Αλέξης τη λαϊκή οργή να εξελιχθεί, ώστε να δει μέχρι πού μπορεί να φθάσει. Να δει μέχρι πού θα μπορεί να την ελέγχει χωρίς να κάνει χρήση των γνωστών μεθόδων καταστολής του παρελθόντος, τις οποίες, άλλωστε, κατήγγειλε και καταδίκασε προεκλογικώς, γιατί μετεκλογικώς ό,τι λέμε θα κάνουμε;

Και να οι παρελάσεις του ΠΑΜΕ, να τα ψιχαλισμένα πεζοδρόμια σε πορείες διαμαρτυρομένων επαγγελματικών ομάδων, με γραβάτες ή χωρίς, να τα τρακτέρ των αγροτών, οι οποίοι απειλούσαν ότι θα μείνουν στους δρόμους επ' αόριστον αλλά γρήγορα την έκαναν με ελαφρά.

Την Κυριακή που πέρασε, όμως, το πράγμα άρχισε να εκτροχιάζεται, με το μυαλό του Αλέξη να είναι το μισό μέσα στο μαντρί, προκειμένου να διευκολύνει τη γέννηση του μογγολακίου, το άλλο μισό να ανησυχεί για τις κραυγές των αγανακτισμένων πολιτών που είχαν αρχίσει να κατακλύζουν την πλατεία και τους γύρω δρόμους.

Ο όγκος του κόσμου, που συγκεντρωνόταν στο Σύνταγμα, άρχισε να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Οπότε επιστρατεύτηκαν τα γνωστά-άγνωστα κουκουλοφόρα κωλόπαιδα του παρακράτους (τα δικά τους παιδιά δηλαδή) τα οποία, με τη μαϊμού ταμπέλα των δήθεν αναρχικών, άρχισαν να εκτοξεύουν μολότωφ και πέτρες δίνοντας το "άλλοθι" στους ΜΑΤατζήδες να επιστρατεύσουν κι' αυτοί τα δικά τους όπλα, όχι όμως κατά των μαϊμού αναρχικών, τους οποίους εύκολα θα μπορούσαν να συλλάβουν (αν ήθελαν), αλλά κατά του πλήθους των ειρηνικά διαδηλούντων πολιτών, με αποτέλεσμα η συγκέντρωση να διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη μέσα στους καπνούς και τα χημικά.

Άφεριμ Αλέξη. Καλά τα πήγες. Και το μογγολάκι του Καρούμπαλου και του κουαρτέτου ξεγέννησες με επιτυχία, και την λαϊκή εξέγερση κατέστειλες χρησιμοποιώντας τις ίδιες ακριβώς μεθόδους που χρησιμοποίησαν και οι εκ δεξιών σου προκαθήμενοι. Όσο για τις προεκλογικές καταγγελίες και υποσχέσεις σου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργήσει την χρήση χημικών και βίας, όταν γίνει κυβέρνηση, ποια Άμστελ μωρέ...