Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Το πανηγύρι του Άϊ Γιώργη στο Λευκό της Καρπάθου.
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Αφήσαμε γοητευμένοι την Όλυμπο και πήραμε τον κατσικόδρομο προς τα Σπόα. Δεν προλάβαμε ωστόσο να διανύσουμε περισσότερα από τέσσερα χιλιόμετρα όταν η ένδειξη στο όργανο της θερμοκρασίας κτύπησε κόκκινο και οι στροφές του κινητήρα έπεσαν κατακόρυφα! Άφησα για λίγο τον κινητήρα να δουλέψει στο ρελαντί και έσκυψα κάτω απ' το σασί. Οι τελευταίες σταγόνες νερού άφηναν ήδη την τελευταία τους πνοή στην άκρη του δρόμου! Άντε τώρα σ' αυτή την ερημιά να σου τρυπήσει το ψυγείο, σκέφτηκα έντρομος. Για ένα πράγμα μόνο μετάνοιωνα : που δεν μου άρεσε να μασάω τσίχλα! Δεν είχαμε άλλη εναλλακτική λύση παρά να γεμίσουμε το άδειο κύκλωμα του νερού και να επιχειρήσουμε να προχωρήσουμε μέχρι να βγούμε σε "πολιτισμένο" μέρος. Ευτυχώς η δεξαμενή του τροχόσπιτου ήταν γεμάτη...
Να γιατί μένουμε Ελλάδα!
Επειδή κάθε μέρα που ξημερώνει ξυπνάμε με ένα… "μήπως", θέλησα σήμερα να φτιάξω το κέφι μου σερφάροντας στις στοκαρισμένες αναμνήσεις. Στο τέλος αυτού του χρόνου συμπληρώνω τέσσερα χρόνια ζωής με την τρελοcamperα μου. Τέσσερα χρόνια “camper life”. Σκέφτηκα, λοιπόν, αυτές τις αναμνήσεις να τις μοιραστώ μαζί σας. Έτσι, έσυρα κάποιες φωτογραφίες, με πρωταγωνιστή αυτή που μου χάρισε τις πιο όμορφες αναμνήσεις, και ευχαριστώ τον εκδότη αυτού του διαδικτυακού περιοδικού για την φιλοξενία.
Στο Καστελλόριζο με camper και ιπτάμενο φουσκωτό!
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Καθώς έβλεπα να κυλά γρήγορα το ποτάμι κι' αυτής της χρονιάς, ένοιωθα πως μου έλειπε ένα (τουλάχιστον) ακόμη ταξίδι. Αφ' ενός μεν για να ικανοποιήσω, για άλλη μια φορά, το ασίγαστο πάθος μου να επισκέπτομαι τις μικρές ξεχασμένες πατρίδες του Ελληνικού Αρχιπελάγους, αφ' ετέρου για να εκμεταλλευτώ, ελλείψει πια φουσκωτού σκάφους, τα δωρεάν εισιτήρια που μου παρέχουν οι ναυτιλιακές εταιρείες που προβάλλονται σ' αυτό το διαδικτυακό περιοδικό.
Κάσος. Η μικρή πατρίδα της καρδιάς μου.
Κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Πάει καιρός από τότε που πήγα για τελευταία φορά στην Κάσο με φουσκωτό. Πού να βρεθεί άλλωστε σκάφος μ' αυτή την κρίση; Αλλά και αν ακόμη υποθέσουμε ότι κάποιος μου δάνειζε ένα "αξιοπρεπές" φουσκωτό για να φορτώσω το μεσόκοπο πια κορμί μου, πού να βρεθούν τα χρήματα για να αγοράσω μερικές εκατοντάδες λίτρα βενζίνης προκειμένου να διασχίσω το Αιγαίο, αποπλέοντας από κάποια ακτή της Αττικής, και να καταλήξω στην Κάσο; Την ανάγκη φιλοτιμία λοιπόν ποιούμενοι, αναγκαστήκαμε τα τελευταία χρόνια να ταξιδεύουμε με το πλοίο της άγονης. Δέκα τέσσερις ώρες η κοντινή διαδρομή, μέσω Σαντορίνης και Ανάφης, πάνω από είκοσι μία ώρες μέσω Μήλου, Σαντορίνης, Ηρακλείου και Σητείας. Ασπρίζουν τα μαλλιά μας μέχρι να αντικρύσουμε τ' Αρμάθια και το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στην Αμμούα! Μελαγχολώ όταν αναπολώ εκείνα τα ταξίδια των οκτώ ωρών με το φουσκωτό, παρέα με τα δελφίνια και τους γλάρους...
Η τρελοcamperα πήρε τα βουνά.
Γράφει και φωτογραφίζει ο Μπάμπης Κωνσταντάτος.
Η αρχή του χειμώνα στην Ελλάδα είχε πάντα σε μένα μια μαγική επίδραση. Ακόμα και τότε που η θάλασσα είχε την αποκλειστικότητα, μια εβδομάδα στις αρχές του Δεκέμβρη τη φύλαγα για ορεινές εξορμήσεις. Τα χρώματα της φύσης και η μυρουδιά του αέρα αυτή την εποχή είναι στοιχεία που δεν τα βρίσκεις καμιά άλλη εποχή του χρόνου. Τα φύλλα στα δέντρα δεν έχουν πέσει αλλά έχουν πάρει τα πιο όμορφα και περίεργα χρώματα, καταρρίπτοντας κάθε κανόνα αισθητικής χρωματικών συνδυασμών, ακόμα και του πιο έμπειρου μαιτρ των χρωμάτων, ενώ η άχνα που αναβλύζει από το βρεγμένο χώμα, γεμίζει τα ρουθούνια από πρωτόγονες μυρουδιές που είναι ξεχασμένες αλλά τόσο γνώριμες.