Κείμενο - φωτογραφίες - βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Η επιλογή μας να επισκεπτόμαστε τα νησιά του Αιγαίου τις εποχές που οι τουρίστες έχουν επιστρέψει στη βάση τους έχει πλέον παγιωθεί τα τελευταία χρόνια. Και αυτό για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί δεν έχουμε πια φουσκωτό σκάφος, ώστε να επιλέγουμε τους ζεστούς μήνες για τα ταξίδια μας, και δεύτερον γιατί δεν θέλουμε να επιβαρύνουμε τις ναυτιλιακές εταιρείες που διαφημίζονται στα διαδικτυακά περιοδικά "Rib and Sea" και "Camper Life" ζητώντας τα δωρεάν εισιτήρια που μας παραχωρούν σε εποχές που η ζήτηση είναι στα ύψη και τα πλοία γεμάτα.
Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι μας "πάνε" τα εκτός τουριστικής περιόδου ταξίδια στα νησιά, αφού όλα είναι πιο εύκολα για μας και το αυτοκινούμενο τροχόσπιτο που χρησιμοποιούμε. Άδειοι δρόμοι, ελεύθεροι χώροι στάθμευσης και, επιπλέον, ασυνήθιστες εικόνες που απαθανατίζει η βιντεοκάμερα και η φωτογραφική μηχανή, χωρίς λουόμενους στις παραλίες, χωρίς ξαπλώστρες και ομπρέλλες, με το ντόπιο στοιχείο να είναι πιο εύκολα προσβάσιμο αφού είναι απελευθερωμένο από το άγχος και την φούρια του καλοκαιριού.
Κάμερα και Επιμέλεια Συνέντευξης : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Μουσική : Γιώργος Ρήγος.
Πλάνα και φωτογραφίες από το ταξίδι στις Αζόρες : http://www.ribadventure.gr/
Καλό είναι να βρέχονται πού και πού αυτές οι σελίδες με Θάλασσα. Κοντεύουμε να Την ξεχάσουμε τη γαλάζια γκόμενα με τους επίορκους που μας ταλαιπωρούν εδώ και τόσα χρόνια. Κι' αν δεν έχω πια την ευκαιρία να βρέχομαι εγώ και να σας μεταφέρω τη δροσιά αλλά και τη θαλπωρή Της, όπως συνήθιζα να κάνω άλλοτε, υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν να βγαίνουν ραντεβού μαζί Της. Κι' εγώ τους ζηλεύω, με την καλή πάντοτε έννοια...
Τον άκουγα να μου περιγράφει τις εμπειρίες του ταξιδιού του προς τις Αζόρες και είχα την εντύπωση πως ήμουν κι' εγώ μαζί του! Ότι έπλεα εκεί, στη μέση του πουθενά, ανάμεσα σε θάλασσα και ουρανό. Ότι βύθιζα το βλέμμα μου στον γαλάζιο ορίζοντα. Ότι άγγιζα με τα χέρια μου το φεγγάρι και τ' αστέρια που έμοιαζαν να ακουμπούν επάνω στα κεφάλια μας. Όπως σ' εκείνες τις αξέχαστες θαλασσινές περιπλανήσεις μου από τις αρχές ακόμη της δεκαετίας του '70...
Πήγε στον παράδεισο, φωτογράφισε, βιντεοσκόπησε, αλλά (δυστυχώς) επέστρεψε και πάλι στην κόλαση, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ο Σπύρος είναι ένας καλός φίλος, όχι γιατί κάνουμε παρέα συχνά, αλλά γιατί έχουμε την ίδια λάσκα "βίδα" και εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος. Εκείνο το Σαββατοκύριακο η ρουτίνα κόντευε να με αποτελειώσει. Ήμουν βουτηγμένος όλη την εβδομάδα μέσα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, με εμβόλιμη μια ψυχοπλακωτική συνέντευξη που πήρα από τον Βαγγέλη Γούτο, που εκτίναξε στα ύψη την αγανάκτησή μου για την σπείρα των απατεώνων που μας κυβερνά.
Δέχθηκα λοιπόν σαν βάλσαμο την πρόταση του Σπύρου για μια κοντινή εξόρμηση λίγα χιλιόμετρα έξω απ' την Αθήνα. Δεν περίσσευαν άλλωστε χρήματα για μακρινές διαδρομές και επιπλέον πετρέλαιο, μιας και αυτό που υπήρχε στο ρεζερβουάρ του camper, από το πρόσφατο ταξίδι μας στη Λέσβο και τη Χίο, ήταν αρκετό για να φθάσουμε στο ύψος του φρουρίου της Φυλής, τις γύρω περιοχές και να επιστρέψουμε. Ας όψεται το ασφαλιστικό ταμείο που δεν μου έχει ακόμη βγάλει τη σύνταξη, κι' ας έκλεισαν ήδη δύο χρόνια από τότε που κατέθεσα τα χαρτιά.
Κείμενο - Φωτογραφίες - Βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όταν βρεθήκαμε προσφάτως, για άλλη μία φορά, στην όμορφη Χίο, βρήκα ενδιαφέρουσα την πρόταση του φίλου μου Γιώργου Μισετζή να πεταχτούμε μέχρι το Τσεσμέ, στην απέναντι ακτή της Ιωνίας, για μια ημερήσια βόλτα. Η 28η Οκτωβρίου ήταν ημέρα αργίας, άλλωστε, και μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μπούμε στο μικρό φερυμποτάκι για ένα ταξίδι 40 περίπου λεπτών της ώρας. Είκοσι πέντε ευρώ το εισιτήριο κατ' άτομο, μετ' επιστροφής, με μοναδικό μέσο "εξαγωγής" την καινούργια αστυνομική ταυτότητα αντί του πάλαι ποτέ διαβατηρίου που τείνει να γίνει πια είδος μουσειακό. Παρέα μας ένα φορτηγό αυτοκίνητο που μπήκε και στριμώχτηκε στη μικρή "παντόφλα" εν είδει... υπόθετου! Τόσο "εφαρμοστό" ήταν το παρκάρισμά του, ώστε χρειάστηκε να επιστρατευτούν μερικά μπαλόνια για να προφυλάξουν τα πλευρά του από την πρόσκρουσή τους με τα ρέλια του πλοίου! Ούτε βάρκα να ήταν το καμιόνι!
Πλησιάζοντας τις ακτές της Ιωνίας το τοπίο αλλάζει δραματικά. Ανοικοδόμηση και κτίρια καρμπόν που θυμίζουν... προπολεμικό Βελιγράδι, λιμενικά έργα και μαρίνες απλησίαστες για τα δικά μας μεγέθη, αλλά και ανατολίτικη αγορά, καλντερίμια, μιναρέδες και κάστρα, κιτς αγάλματα ενδόξων σουλτάνων, ο λουστράκος του δρόμου με το κασελάκι, χιλιάδες μικρές και μεγάλες σημαίες με την ημισέληνο, χρώματα και αρώματα που θυμίζουν χίλιες και μια νύχτες.
Το καλοκαίρι πέρασε αλλά άφησε πίσω του την αλμύρα της θάλασσας, τον αέρα του Αιγαίου, την ομορφιά των Κυκλαδίτικων νησιών. Δείτε το βιντεάκι που μου έστειλε από την Πάρο ο καλός φίλος Γιώργος Γκρίτσης. Έτσι, για να σας φύγει η μελαγχολία που φέρνει μαζί του το φθινόπωρο. Πρόκειται για μια εβδομαδιαία ιστιοπλοϊκή περιπλάνηση στην Πάρο, στη Ρήνεια, στη Δήλο, στη Σύρο και στη Νάξο.
Να σας υπενθυμίσω ότι ο Γιώργος Γκρίτσης είναι ο ιστιοπλόος που έχει "εξορκίσει" τον γύρο του κόσμου, με μικρού μεγέθους ιστιοπλοϊκά σκάφη, και το έχει μετατρέψει από ταξίδι στους πέντε ωκεανούς σε πέρασμα Πέραμα - Παλούκια! http://www.ribandsea.com/main/index.php/face/1318-o-zontanos-thrylos-tis-istioploias-giorgos-gritsis-milaei-sto-r-a-s
Εδώ και αρκετά χρόνια ο Γώργος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στην Πάρο, κάνοντας αυτό ακριβώς που του αρέσει. Νοικιάζει ιστιοπλοϊκά σκάφη, με δικούς του skippers, σε Έλληνες και ξένους παραθεριστές : http://www.archipelclub.com/
Πάντα τέτοια Γιώργο!