Στην απόφαση να τερματίσει, κατά δύο μήνες νωρίτερα, το καλοκαιρινό πρόγραμμα πτήσεων στη χώρα μας «εξαναγκάζεται να προχωρήσει» η Ryanair, σύμφωνα με όσα λέει ο εμπορικός διευθυντής της ιρλανδικής αεροπορικής εταιρείας χαμηλών ναύλων κ. Ντέϊβιντ Ο' Μπράϊεν, μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής». Ρόλο σε αυτή την εξέλιξη παίζει και η πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει νέους φόρους στο τουριστικό προϊόν, προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση.

Οπως εξηγεί, πρόκειται για μια απόφαση που ελήφθη μετά  την παραδειγματική αγνόηση των προτάσεων της εταιρείας, ήδη από τις αρχές του 2014, για αύξηση της επιβατικής κίνησης, διαχρονικά από τους αρμόδιους υπουργούς. «Εχουμε αποστείλει 25 επιστολές τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά έχουμε λάβει μόλις τρεις απαντήσεις, σε καμία όμως από αυτές δεν υπάρχει ανταπόκριση, θετική είτε αρνητική, στις προτάσεις μας».

Γράφει ο Θάνος Παπανικολάου.

Εδώ και μέρες, επειδή πάντα μου άρεσε η πολιτική, στα διαλείμματά μου στο στούντιο, ετοιμάζω το τσάϊ μου και χαζεύω έγκριτα sites εντός και εκτός συνόρων, με φόντο την περιβόητη αξιολόγηση. Και έχω μερικές σκέψεις μου να μοιραστώ μαζί σας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

"Αξιολόγηση".

Κατ' αρχήν, σε ό,τι φορά την τυπική γνωριμία μας με τη λέξη αυτή, να θυμηθούμε πως είναι ένα ουσιαστικό, θηλυκού γένους. Κι εγώ, σε όποια εξίσωση της ζωής συναντώ θηλυκά δεδομένα, πονηρεύομαι και πορεύομαι εν εγρηγόρσει.

Μετέπειτα, ας κάνουμε την προσπάθεια να δώσουμε έναν ορισμό του τι είναι, βρε παιδάκι μου, αυτή η ρημάδα η «αξιολόγηση»;

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Η υπερπαραγωγή γυρίστηκε στη Λέσβο με πρωταγωνιστή τον Πάπα Francisco και guest stars τον Οικουμενικό Πατριάρχη Bartholomew και τον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος Jeronimo. Σε δεύτερο ανδρικό ρόλο ο Hotspots Prime Minister Alexis.   
Ο ανθρώπινος πόνος σε όλο του το μεγαλείο. Δεν μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος, δεν μπορείς να μη δακρύσεις. Το σενάριο καλοδουλεμένο. «Σεμνά και ταπεινά» οι «προκαθήμενοι» φορτωμένοι με λιλιά αναμίχθηκαν με το πλήθος και ένοιωσαν τα δάκρυα και την απελπισία ανθρώπων που ξερριζώθηκαν και ψάχνονται να ξαναβρούν τη ζωή τους.

[Ειδική αφιέρωση στους αληλέγγυους και στους ΜΚώλους, αλλά και στον Πάπα, στον Οικουμενικό Πατριάρχη και στον Αρχιεπίσκοπο Ελλάδος που επισκέπτονται σήμερα τη Λέσβο αντί να επισκεφθούν το Χαλέπι ή την Παλμύρα].

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.  

Όσα ακολουθούν γράφτηκαν την 22.02.2016 από τον Robert F. Kennedy Jr., γιο του δολοφονηθέντος [το 1968] Γερουσιαστή Μπομπ Κέννεντυ που κάλπαζε για τον Λευκό Οίκο και ανεψιό του επίσης δολοφονηθέντος [το 1963] Προέδρου των ΗΠΑ John F. Kennedy!!!.

«Why the Arabs don’t Want Us to be in Syria».
Μεταφράζω από το Politico. Και τούτο, διότι η πονόψυχη ΕΕ τρέχει να πλύνει τα κατουρημένα των ΗΠΑ στο μεταναστευτικό, αντί να σηκώσει το ανάστημά της και να επιδιώξει λύση στη ρίζα του προβλήματος. Ενεργεί όπως ενεργεί η ελληνική [τρόπος του λέγειν] κυβέρνηση έναντι της ΕΕ: ως υποτελής. Μάλλον, όμως, και εκείνης τα  συμφέροντα ταυτίζονται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ που έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τα συμφέροντα της Ρωσίας. Και στη μέση όλοι οι Αϊλάν του κόσμου.

Πώς είναι ο άνθρωπος που δεν το εγκατέλειψε ποτέ.

Πηγή:http://www.iefimerida.gr/news/262262/o-teleytaios-toy-tsernompil-pos-einai-o-anthropos-poy-den-egkateleipse-pote-eikones?ref=yfp

Το 1986, μετά το πυρηνικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ, που σκόρπισε ραδιενέργεια στην περιοχή αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, πάνω από 100.000 άνθρωποι αναγκάστηκαν να αφήσουν τα σπίτια τους και να αναζητήσουν άλλη στέγη.

Αυτό όμως δεν ισχύει στην περίπτωση του 90χρονου σήμερα Ivan Shamyanokο, ο οποίος δεν εγκατέλειψε το χωριό του, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από το Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, όπου έγινε το δραματικό αυτό πυρηνικό ατύχημα.

Ο Shamyanok παρέμεινε στο σπίτι του στο χωριό Tulgovichi, ενώ χαρακηριστικά λέει ότι αυτό είναι και το μυστικό που του έχει δώσει ζωή και είναι πολύ καλά μέχρι και σήμερα. Ότι δηλαδή, δεν άφησε το σπίτι του μετά την δεν άφησε το σπίτι του μετά καταστροφή και επέλεξε να μείνει εκεί.

Από την ημέρα του ατυχήματος στις 26 Απριλίου 1986 ο 90χρονος δεν έχει εμφανίσει κάποιο σημαντικό πρόβλημα υγείας αλλά και κάτι που ενδεχομένως να προέρχεται εξαιτίας του πυρηνικού ατυχήματος.

«Και η αδελφή μου ζούσε εδώ με τον άνδρα της. Αποφάσισαν να φύγουν και πέθαναν από το άγχος. Εγώ δεν αγχώνομαι. Τραγουδώ, κάνω βόλτες και παίρνω τα πράγματα χαλαρά όπως ζω», εξομολογείται ο 90χρονος παπππούς.

Ακόμα λέει πως και μετά την καταστροφή συνέχισαν να τρώνε λαχανικά, φρούτα, γάλα και κρέας από τα ζώα που είχαν, χωρίς κανένα πρόβλημα. Ένα μικρό ποτήρι βότκα την ημέρα τον βοηθά και του ανοίγει η όρεξη.

Ένα φορτηγό με προμήθειες περνά κάθε εβδομάδα από το σπίτι του παππού, ενώ τον περιποιείται η εγγονή του, που τον επισκέπτεται μία φορά την εβδομάδα.