Rib and Sea
Ταξιδεύοντας
Δονούσα. Εκεί που η μοναξιά αποκτά νόημα και συνυπάρχει με τον αέρα του Ικάριου.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Το νησιωτικό σύμπλεγμα των Μικρών Κυκλάδων είναι, χωρίς αμφιβολία, ένας τόπος μαγικός. Η Ηρακλειά, η Σχοινούσα, τα Κουφονήσια και η Δονούσα συνθέτουν ένα μοναδικό Αιγαιοπελαγίτικο ζωγραφικό πίνακα που τα τελευταία χρόνια ανακάλυψε ο τουρισμός, αν και το κράτος τον αγνοεί (ακόμη) επιδεικτικά.
Και ενώ η Ηρακλειά, ας πούμε, φημίζεται για τη γαλήνη με την οποία απαλύνει τις ψυχές των επισκεπτών της και το Επάνω Κουφονήσι δημιουργεί φανατικούς υποστηρικτές με τις απίστευτες αμμουδιές και τη γαλαζοπράσινη θάλασσά του, η Δονούσα μαγεύει τους περιπατητές με τα ψηλά βουνά, τις θαλάσσιες σπηλιές και τα ορεινά μονοπάτια της, Χωρίς να υστερεί σε όμορφες αμμουδερές παραλίες. Ο μόνος που σπανίως ησυχάζει εδώ είναι ο... αέρας, ο οποίος χορεύει στον ρυθμό του ανεμοδαρμένου Ικάριου.
Πάνω Κουφονήσι -Χαβάη 5-0!
Επιμέλεια :Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Τρώγονται μερικοί με τα ρούχα τους να πάνε σε μέρη εξωτικά, με λευκή άμμο, φοίνικες και θάλασσα τυρκουάζ. Και πληρώνουν βέβαια ένα σκασμό λεφτά γιατί τα μέρη αυτά είναι κατά κανόνα πολύ μακριά. Και μόλις φθάσουν απογοητεύονται γιατί άλλα τους είχαν τάξει τα ταξιδιωτικά πρακτορεία για να τους πάρουν τα λεφτά και άλλα βρήκαν. Και ξέρετε πότε καταλαβαίνουν το λάθος τους; Μόλις πάνε ένα ταξίδι μέχρι το Πάνω Κουφονήσι, που βρίσκεται 100 μόλις ναυτικά μίλια από την Αττική, ξαπλώσουν στις αμμουδιές του και βυθιστούν στα απίστευτα τυρκουάζ νερά των παραλιών του Ποριού, του Φανού, της Πλατειάς Πούντας (Ιταλίδας), της Άμμου (χώρα) ή του Χαροκόπου (Φοίνικας).
Παλιά Ξάνθη. Μια πόλη που κρατάει ζωντανό το όμορφο παρελθόν της.
Κάμερα - Drone - Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Η παλιά πόλη της Ξάνθης είναι αναμφισβήτητα μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ελλάδας. Και το πιο σημαντικό είναι ότι κρατάει ζωντανό το όμορφο παρελθόν της που είναι δεμένο αρμονικά με το πιο σύγχρονο κομμάτι της. Μια παλιά όμορφη πόλη με τα νεοκλασικά της αρχοντικά που ζει και αναπνέει μαζί με τους φοιτητές της, τις γεμάτες καφετέριες και τα καταστήματα του σύγχρονου εμπορικού κέντρου της.
Ας φυλάξουμε την πανέμορφη Λήμνο σαν κόρη οφθαλμού!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Έχω χάσει τον λογαριασμό πόσες φορές έχουμε επισκεφτεί το πανέμορφο αυτό νησί του βορείου Αιγαίου. Ήταν και πάλι η επιλογή μας τον Μάρτη αλλά η καραντίνα μάς ανάγκασε να αναβάλλουμε το ταξίδι και, μαζί μ' αυτό, την προγραμματισμένη επίσκεψή μας στην Ξάνθη, την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη. Με το που έληξε ωστόσο η καραντίνα δεν χάσαμε καθόλου χρόνο και επιβιβαστήκαμε στο "Blue Star Mykonos" για να φθάσουμε στη Λήμνο 19 ώρες αργότερα!
Και ευλόγως θα ρωτήσετε γιατί δεν πήγατε οδικώς με το αυτοκινούμενο μέχρι την Καβάλα κερδίζοντας έτσι 8 περίπου ώρες ταξιδιού; Η απάντηση είναι απλή. Το κόστος για να πάμε οδικώς, και μάλιστα περνώντας από τα διόδια του Προκρούστη εργολάβου, θα άγγιζε ή και θα ξεπερνούσε το ποσό μιας μηνιαίας σύνταξης! Ποιος θα έλεγε όχι λοιπόν σε ένα δωρεάν ταξίδι με το πολυτελές και 
γρήγορο "Blue Star Mykonos"; Ποιος θα σνομπάριζε μια άνετη δίκλινη καμπίνα με το πλήρωμα του πλοίου να είναι πρόθυμο ανά πάσα στιγμή να τον εξυπηρετήσει; Εντάξει, μπορεί να φθάσαμε στη Μύρινα μέσω... Λαμίας, αφού πρώτα περάσαμε από την Τήνο, τη Μύκονο, την Ικαρία, τους Φούρνους, το Βαθύ της Σάμου, τη Χίο και τη Λέσβο, αλλά το ταξίδι ήταν άνετο και, κυρίως, δωρεάν! Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να δυσανασχετήσουμε; Μας κυνηγούσε μήπως κανείς;
Τα ιαματικά λουτρά Ελευθερών διαλύονται εις τα εξ ων συνετέθησαν!
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Επιστρέφοντας από τη Θεσσαλονίκη στην Καβάλα, προκειμένου να επιβιβαστούμε στο "Blue Star Mykonos" για την επιστροφή μας στον Πειραιά, η καπετάνισσα πρόσεξε μια πινακίδα που έγραφε "Λουτρά Ελευθερών". "Δεν πάμε μέχρι εκεί να κάνουμε ένα μπανάκι; Ένα μόλις χιλιόμετρο απόσταση είναι", είπε, κι' εγώ άλλο που δεν ήθελα, υπακούοντας περισσότερο στο δημοσιογραφικό μου ένστικτο βλέποντας την σβησμένη σχεδόν πινακίδα και μια άλλη δίπλα της που έγραφε ότι τα λουτρά δεν λειτουργούν και γίνονται επισκευές. Κάτι δεν πάει καλά εδώ, σκέφτηκα...
Και ήταν έτσι ακριβώς όπως το φαντάστηκα. Μέσα σε ένα καταπράσινο και απαράμιλλης ομορφιάς περιβάλλον, με τα ζεστά ιαματικά νερά να πηγάζουν απ' τα σπλάχνα του βουνού και να χύνονται στον ποταμό Μαρμαρά, καμιά δεκαριά κτίρια θρηνούσαν τη μοναξιά τους με πόρτες και παράθυρα σπασμένα, τοίχους και πατώματα ρημαγμένα, δωμάτια γεμάτα σκουπίδια και σχισμένα στρώματα. Ούτε λόγος για "επισκευές" βεβαίως!