Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Δύο ήταν οι ειδήσεις που μονοπώλησαν χθες τη δημοσιοκαφρία. Η καταδίκη του Γιάννου και της συζύγου του σε δεύτερο βαθμό για απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων με τη δήλωση «πόθεν έσχες» και η πρωτοβουλία [;] του ΝΣΚ να υποβάλει αίτηση να κριθεί από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου του Στρασβούργου η απόφαση του Τμήματος του αυτού δικαστηρίου που κατεδίκασε τη χώρα μας για την υπόθεση της Μανωλάδας [καταναγκαστική εργασία αλλοδαπών].

Το Εφετείο, λοιπόν, διετήρησε την πρωτόδικη ποινή τού ζεύγους Γιάννου [4 έτη φυλάκισης εξαγοράσιμα προς € 10/ημέρα και χρηματική ποινή € 10.000 έκαστος] για το αδίκημα της απόκρυψης € 1,3 εκ. Η απόκρυψη του ποσού αυτού παραπέμπει, προφανώς, σε άδηλη πηγή του. Τί κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια. Και πόσο θα πληρώσει το ζεύγος για να ξεπλύνει αυτή τη μίζα;  4 έτη Χ 2 = 8 έτη Χ 12 μήνες = 96 μήνες Χ 30 ημέρες = 2880 Χ € 10 = € 28.800 προσαυξημένο κατά 110% = € 60.480 + [€ 10.000 Χ 2 =] € 20.000 = € 80.480. Και γαμώ τη νομιμοποίηση!

Του Πέτρου Μακρή - Στάϊκου.

Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ενταύθα

Κύριε Διευθυντά,

Η πρόσφατη εκδήμηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μου έφερε στο νου, μεταξύ άλλων, και μια άγνωστη πολιτική ιστορία του 1985.

Το σκηνικό, για όσους δεν το έζησαν ή το έχουν λησμονήσει: Τον Μάρτιο του 1985, Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, με την θητεία του να λήγει σύντομα και με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου να του έχει υποσχεθεί ότι το ΠΑΣΟΚ θα ψηφίσει υπέρ της επανεκλογής του. Αιφνίδια, όμως, έχοντας δε υποκύψει σε έντονες εσωκομματικές πιέσεις, στις 9 Μαρτίου ο Παπανδρέου αναγγέλλει ότι στις προσεχείς προεδρικές εκλογές θα υποστηρίξει ως υποψήφιο τον Χρήστο Σαρτζετάκη. Η επιλογή -ιδέα του Μένιου Κουτσόγιωργα- δεν είναι τυχαία: Ο Παπανδρέου επιδιώκει την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1975, έτσι ώστε να αφαιρεθούν σημαντικές αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και το πολιτικό σύστημα να καταστεί πρωθυπουργοκεντρικό, κάτι που σημαίνει αποκλεισμό της "Δεξιάς" από κάθε εξουσία. Από την άλλη πλευρά, ο Σαρτζετάκης αποτελεί πρόσωπο "αγιοποιημένο" από την Αριστερά, λόγω του ανακριτικού του έργου στην υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη αλλά και των διώξεων που εξ αιτίας του υπέστη αργότερα. Έτσι, ο Παπανδρέου πιστεύει ότι με την επιλογή του θα αποσπάσει περαιτέρω ψήφους από το ΚΚΕ. Νομίζει, τέλος, ότι θα καταστήσει εύκολα τον Σαρτζετάκη υποχείριό του σε θέματα συνταγματικής νομιμότητας.

Του Γιώργου Ιωάννου.

Για ένα τουλάχιστον στυγνό και αποτρόπαιο έγκλημα πρέπει να καταδικαστεί ο πρωθυπουργός: για τη δολοφονία της ελπίδας 11 εκ. ανθρώπων που ανέκαθεν στην ιστορία τους αγωνίζονταν για ένα καλύτερο μέλλον δικό τους και των παιδιών τους – με όλα τα μεγάλα λάθη φυσικά και τις παραλείψεις τους.

«Για τους Έλληνες δεν υπάρχει πια κρίση. Αυτός είναι ο τρόπος που ζούμε πλέον. Έχουμε δηλαδή προσαρμοσθεί σε μία κρίση στο διηνεκές που δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει. Το κρίσιμο χρονικό σημείο, το οποίο μετέτρεψε το θυμό μας σε αποδοχή, ήταν πριν από δύο χρόνια. Τότε οι Έλληνες ψήφισαν την αριστερά για να πολεμήσουν τους δανειστές, ενώ αυτή έθεσε το θέμα σε δημοψήφισμα. Παρακινούμενοι από τη νέα κυβέρνηση ψήφισαν οι περισσότεροι ΟΧΙ. Αντί όμως η κυβέρνηση να συγκρουστεί με την Τρόικα, επέλεξε μία μεγαλοπρεπή κυβίστηση, συμφωνώντας ουσιαστικά να τηρήσει όλες τις εντολές της και βαφτίζοντας απλά την Τρόικα σε θεσμούς. Οι Έλληνες τότε πήραν το μήνυμα: δεν υπάρχει καμία εναλλακτική λύση, καμία διέξοδος.

Γράφει ο "Πιτσιρίκος".

Είναι ισχυρό το ψυχολογικό σοκ που υφίσταται ένας άνθρωπος, όταν είναι αναγκασμένος, από εκεί που ήταν σε γάμο τη μία μέρα, να παρευρεθεί την επόμενη σε κηδεία.

Οι απλοί άνθρωποι αυτή την εναλλαγή των συναισθημάτων δεν την αντέχουν. Καταρρέουν.

Οι επώνυμοι, όμως, είναι προσωπικότητες ισχυρές. Μπορούν να ελέγχουν ακραίες συναισθηματικές καταστάσεις.

Άλλωστε, για αυτό είναι επώνυμοι και δεν παρέμειναν ανώνυμοι. Είναι η αφρόκρεμα του πολιτικού, επιχειρηματικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου.