Rib and Sea
Πρόβα ολοκληρωτισμού.
Ας υποθέσουμε πως κάποιος από εμάς είχε πέσει εδώ και κανά χρόνο σε κώμα και πως ξύπναγε σήμερα ανίδεος βέβαια για όσα έχουν συμβεί. Θα κοίταζε γύρω του και θα έβλεπε να κυκλοφορούν ελεύθερα μόνον οι δυνάμεις καταστολής, και όλοι οι πολίτες έντρομα ανθρωπάκια να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους και να χρειάζονται ειδικές άδειες για την παραμικρή κυκλοφορία τους.
Τί θα του πέρναγε πρώτο απ' το μυαλό; Τί θα πρωτοσκεφτόταν; Χούντα! Ακριβώς.
Ας δεχτούμε τώρα πάλι πως τα μέτρα καθολικής απαγόρευσης ελεύθερης κυκλοφορίας των πολιτών είναι αναγκαία και ευεργετικά για την υγεία του πληθυσμού όπως διατείνεται η κυβέρνηση και η πλειοψηφία (βεβαίως βεβαίως -λείπει ο Μάρτης απ' την Σαρακοστή;) της αντιπολίτευσης, αν και κορυφαίοι ειδικοί επιστήμονες ανά τον κόσμο καθώς και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αμφισβητούν ήδη το κατά πόσο τα περιοριστικά μέτρα από μόνα τους χωρίς δραματική ενίσχυση των δομών Υγείας μπορούν να προσφέρουν τίποτε άλλο εκτός από μιά παράταση της παγκόσμιας αγωνίας, και (σαν βάσιμη υποψία) μία σημαντική εκδούλευση στο παγκόσμιο σύστημα τραπεζών-μεγάλων εταιρειών-φιλιλεδοκυβερνήσεων, κάνοντας μιά πρόβα ολοκληρωτισμού για κάθε ενδεχόμενη μελλοντική του χρήση εναντίον των λαών της γης.
Ατομική Ευθύνη όπως: "μαζί τα φάγαμε".
Ώστε λοιπόν Ατομική Ευθύνη. Μάλιστα.
Ατομική ευθύνη είναι η διάλυση των Εθνικών συστημάτων Υγείας υπέρ των διεθνών τοκογλύφων, και ειδικά υπέρ της "Ευρωπαϊκής" γερμανικής Ένωσης όπως έγινε στην χώρα μας (και εξακολουθεί να γίνεται) εδώ και πάνω από δέκα χρόνια;
Ατομική ευθύνη είναι τα διάφορα Σύμφωνα Σταθερότητας -οιονεί σύμφωνα φτωχοποίησης των ήδη φτωχών προς όφελος και περαιτέρω πλουτισμού των ήδη πλούσιων - τα μνημόνια, η αποδυνάμωση έως ουσιαστική κατάργηση των Εθνικών κοινοβουλίων και η μεταφορά των αποφάσεων σε άτυπα διορισμένα όργανα μικρομεσαίων στελεχών των τραπεζών (Eurogroup κλπ), αυτών που τόσο ανερυθρίαστα τόσο ξετσίπωτα οι "εθνικοί ταγοί" τα ανήγαγαν σε "θεσμούς", η εγκληματική κατάργηση των Εθνικών νομισμάτων, η σταδιακή, πονηρή, φασιστικής προοπτικής (εδώ ο Όργουελ -1984 - θα έτρωγε τα λυσσακά του που δεν το σκέφτηκε ο ίδιος) κατάργηση των μετρητών υπέρ του Μεγάλου Αδελφού διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, η λεηλασία του φυσικού πλούτου, η καταστροφή του περιβάλλοντος;
Alors, vous pouvez manger autant de Montaigne que vous voulez.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Η κυρία Κατερίνα μας, η μορφωμένη Γιάννα κατά τον εύστοχο χαρακτηρισμό προσφιλούς μου προσώπου, έχει και λογαριασμό στο facebook παρακαλώ, μέσω του οποίου επικοινωνεί με τους υποτακτικούς της. Σιγά μην έβγαζε διάγγελμα. Και αφού μας εντυπωσίασε με τον ανθρωπισμό της για μία ακόμη φορά, αναφέρθηκε και σε μένα παραπέμποντας στον «Michel de Montaigne, ένα[ς]ν από τους πιο σημαντικούς ουμανιστές του 16ου αιώνα: «Σε κάθε άνθρωπο αναγνωρίζω τον συμπατριώτη μου».
Τα ΜΜΕ δεν παρέλειψαν να με ενημερώσουν, ότι η ΠτΔ είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τη μοδίστρα που έραψε 600 μάσκες και τις χάρισε σε νοσοκομείο των Γρεβενών. Πιο λαϊκισμός σε πεθαίνει! Αλλά υπάρχει και η αντίθετη άποψη.
Το δίλημμα.
Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.
Παρακολουθώ και εγώ, εξ ανάγκης καθότι έγκλειστος, κάθε μαλάκα υπουργό να κάνει δηλώσεις στην τηλεόραση. Και να τα εύσημα στον Κούλη. Και να οι δημοσκοπήσεις που φέρνουν καλλίτερο υπουργό τον Κικίλια. Και να οι υβριστές του Τσιόρδα.
Και να οι Καψώχηδες, οι Αρβανίτηδες, οι Κούλογλοι, οι … οι … και το κακό συναπάντημα.
Πάμε για δικτατορία του κορονοϊάτου;
Του Θάνου Τζήμερου.
Να ξεκινήσουμε από το Σύνταγμα και να προχωρήσουμε βήμα – βήμα. Δίνει το Σύνταγμα τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να αναστέλλει βασικές ατομικές ελευθερίες, για να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία; Η απάντηση είναι ένα καραμπινάτο «ΟΧΙ»!
Μα τι είναι αυτά που λες; Θες να πεθάνουμε λόγω… ατομικών ελευθεριών; Προφανώς δεν θέλω. Ούτε υποστηρίζω πως το μέτρο απαγόρευσης της κυκλοφορίας είναι εσφαλμένο, αλλά μη βιάζεστε. Θα φτάσουμε κι εκεί. Προς το παρόν, μιλάμε για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει με τις ατομικές ελευθερίες μια κυβέρνηση, στο πλαίσιο του Συντάγματος.
Το Σύνταγμα λοιπόν, στο άρθρο 48, αναφέρει με σαφήνεια πότε, πώς και για πόσο μπορούν να περιοριστούν οι ατομικές ελευθερίες. Σε 3 περιπτώσεις μόνο: