Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Σχόλια αναγνώστη για τον "τσαγκάρη"

Ο αναγνώστης και φίλος του "Rib and Sea" Νίκος Μπακαλάκης, μετα την ανάγνωση του χρονογραφήματος με τίτλο "Ο τσαγκάρης", του Ανδρέα Φουράκη http://www.ribandsea.com/main/index.php/articles/949-2013-03-05-13-10-38 έστειλε το ακόλουθο σχόλιο περιγράφοντας δικές του τραυματικές εμπειρίες.

Πολύ καλό. Μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια, όταν από 13 χρονών παιδάκι δούλευα στα κολο-μηχανουργεία. Φασίνα, Χριστο-Παναγίες και άγιος ο θεός, από τέχνη τίποτα, ώρες ατελείωτες, τραύματα πάρα πολλά, πώς και δεν σκοτώθηκα. Κλέψιμο ενσήμων ασφάλισης, σύννεφο.

Δεν πήρα ούτε την εφεδρεία της αεροπορίας 28 μήνες θητείας (40.000 δρχ.) γιατί το αφεντικό με ασφάλιζε μόνο για ασθένεια. Έχω ακόμη και το βιβλιάριο των εργατών μετάλλου, καθώς και το βιβλιάριο ανηλίκων.

Το βράδυ στο νυχτερινό σχολείο. Επτά χρόνια επί επτά ημέρες την εβδομάδα. Από σαράντα παιδιά μόνον εγώ πήρα τελικά πτυχίο. Και πήγα στην Ολυμπιακή, όπου σταδιοδρόμησα δουλεύοντας σκληρά.

Το πρόβλημα ήταν το  αεροπλάνο, που δεν το γνώριζα επαρκώς, ενώ οι Κύπριοι και οι αλλοδαποί είχαν έρθει από κολλέγια και με κοίταζαν με συμπόνια. Στην CYPRUS AIRWAYS κανείς Έλληνας δεν μπορούσε να δουλέψει.

Έγινα εκπαιδευτής, ελεγκτής και αρχηγός σμήνους Β-747. Προσπάθησα να μάθω την φιλοσοφία του αεροπλάνου στους νεότερους με τον καλύτερο τρόπο και όχι όπως οι παλαιοί που εξ αιτίας τους έχασα οικιστικό δάνειο, λόγω του ότι μας καθυστερούσαν να μας βγάλουνε στην υπηρεσία. Όταν πετάγαμε μαζί τους, τρέμαμε. Τελικώς, Ιωσήφ, εισέπραξα αγνωμοσύνη.

Ευτυχώς που επί Ωνάση είχαμε ένα ιδιωτικό ταμείο και με αυτά ζω ακόμη έξη άτομα. Η σύνταξη από 26.500 τον χρόνο, εφέτος θα πάρω 18.000 και να σκεφθείς ήμουν στην ανώτερη κλάση ασφάλισης με 75.000 δρχ. μόνον από εμένα τον μήνα, πριν 12 χρόνια. Πού πήγαν τόσα λεφτά; Τα φάγανε όλα, δυστυχώς.

Ιατρική περίθαλψη χάλια. Προβλήματα με την ανεργία των παιδιών, πολλά και άλυτα. Δεν ανήκα σε κλαδικές, ήμουν απλώς ένας επαγγελματίας Ι/Μ.

Με την έλευση του Καραμανλή άρχισε το μεγάλο πανηγύρι. Το τι είδανε τα μάτια μου δεν μπορεί να περιγραφεί...

Νίκος Μπακαλάκης