Rib and Sea

Το σωσίβιο, το quick stop και η ζώνη σώζουν ζωές

Ένας αναγνώστης μιλάει για τα Διαπόντια.

Με αφορμή το πρόσφατο άρθρο μου για τα Διαπόντια νησιά http://www.ribandsea.com/memo/928--2005-qq-.html , ένας αναγνώστης έστειλε τις φωτογραφίες και τα σχόλια που ακολουθούν.

Μαθράκι. Ένα από τα λιμάνια εισόδου στην Ελλάδα είναι μονίμως μπαζωμένο με φύκια! Αχ, κύριε Παπαδόπουλε, πήγα το περασμένο καλοκαίρι για 12 μέρες στα Διαπόντια και τα πράγματα είναι έτσι όπως τα γράφετε και χειρότερα. Στο Μαθράκι το λιμάνι είναι πάντα βουλωμένο από φύκια και σε όλο τον (μοναδικό) παραλιακό δρόμο υπήρχαν μόνο τρείς λάμπες, που δεν είχαν καεί ακόμη, για να βλέπει κανείς πού πάει το βράδυ. Ο ξεπεσμός και η ξεφτίλα του Ελληνικού Κράτους σε τέτοια μέρη έρχεται πιό γρήγορα και έχει πιό δραματικά αποτελέσματα.

Το κυνήγι, γράφει η πινακίδα, απαγορεύεται. Όμως, όπως γίνεται και αλλού...Βέβαια και οι ίδιοι οι κάτοικοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Όταν σε τόσους λίγους κατοίκους υπάρχει διχόνοια ("κακό χωριό τα λίγα σπίτια") και ηλίθιος κομματισμός, τότε και αυτοί είναι αξιοι της μοίρας τους, χωρίς αυτό να δικαιολογεί την εγκληματική αμέλεια και ανικανότητα των κομματόσκυλων της εξουσίας. Αν προσθέσεις και την ασχετοσύνη και την ελαφρότητα της πολιτικής σκέψης των "αμερικανόφερτων" ντόπιων από την Αμερική (πάνω από 90% μετανάστες στην Αμερική), τότε καταλαβαίνεις τι γίνεται.

... αλλά τα φυσίγγια είναι στοίβες! Για το Μαθράκι μιλά και αγανακτεί ο ντόπιος, με το δίκιο του βέβαια, αλλά δεν λέει τίποτα για τα παράνομα καρτέρια που είναι στημένα στις κορυφές όπου οι "ήρωες" κυνηγοί ντόπιοι και απόδημοι Έλληνες (έρχονται ακόμη και από τις ΗΠΑ γι' αυτόν τον σκοπό) μεσα σε "παραλλαγμένα" καλύβια και δίπλα σε "ψεύτικα" δένδρα στημένα με σύρμα περιμένουν τα αποδημητικά πουλιά που θα καθίσουν να ξεκουραστούν στο "ψεύτικο" δένδρο για να τα ντουφεκίσουν.

Παγίδες για τα αποδημητικά πουλιά και ολοκαύτωμα...Και δεν λένε τίποτα για το ξενοδοχείο στην Ερείκουσα που σερβίρει ένα υπέροχο πρωινό αλλά με βούτυρο από την Γερμανία και οχι από το εξαιρετικό βούτυρο από την Κέρκυρα απέναντι, και μαρμελάδα που φτιάχνεται κάπου κοντά στο Ρούρ της Γερμανίας. Και δεν λένε τίποτα για την πλαστικαδούρα και το κιτσαριό καποιων εστιατορίων στους Οθωνούς. Και φυσικά να μην ξεχάσουμε και τον "Αλέξανδρο", το μοναδικό πλοίο της άγονης γραμμής Κέρκυρας - Διαποντίων, τον άρχοντα της ζωής στα Διαπόντια. Τι να σας πρωτοαναφέρω και τι να σας πρωτοδείξω (πάρα πολλές φωτογραφίες).

Υπάρχουν βέβαια κι' αυτές οι μαγικές εικόνες...Πέρασα πολύ ωραία, παρ'όλα αυτά, και μπορώ να σας πώ ότι τα Διαπόντια είναι τα πιό ωραία και τα πιό μυρωδάτα νησιά που έχω δεί, εκπληκτικής ομορφιάς. Αν ψάξει κανείς πισω από τους επώνυμους νεόπλουτους Νεοέλληνες που υπάρχουν και εκεί, θα βρεί απλούς ανθρώπους, θα μάθει την αλήθεια και θα πονέσει ακόμη περισσότερο γι' αυτή την αδικία και λεηλασία που γίνεται σ' αυτόν τον πανέμορφο χώρο που λέγεται Ελλάδα. Το δίλημμα που έχω πάντως, όποτε επισκέπτομαι αυτά τα νησιά, είναι αν θα πρέπει να διαφημίζει κανείς τις όμορφες εικόνες που απολαμβάνει ή να καταγγέλει τα κακώς κείμενα...

Κύριε Ιωσήφ ίσως παρασύρθηκα λίγο, αλλά με τσιγκλήσατε και σεις με την αναφορά σας.

Νά' στε καλά και να συνεχίσετε να μας ταξιδεύετε.

Με εκτίμηση
Θεολόγης Βουλγαρίδης

Οι ψευτοκαλύβες μέσα στις οποίες κρύβονται οι... τολμηροί κυνηγοί. Εκπληκτική θάλασσα με τυρκουάζ νερά. Ενοχλεί πολύ αυτή η εικόνα όταν διαφθείρει ένα τόσο όμορφο τοπίο. Το πράσινο στα Διαπόντια κυριαρχεί.