Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Εγκατέλειψε την ενεργό δράση, πριν από τρία περίπου χρόνια, για λόγους υγείας, αφού εκτέλεσε για αρκετά χρόνια χρέη πλοιάρχου στα πλοία που εξυπηρετούν τις "άγονες" γραμμές του Αιγαίου. Ο "παράξενος" καπετάνιος της Κασοκαρπαθίας επέστρεψε στο αγαπημένο του νησί, τη Νάξο, και συνεχίζει να πλέει στην αγκαλιά της γαλάζιας ερωμένης του κρατώντας πια το πηδάλιο της "Μαριλέτας". Ένα ξύλινο σκαρί που του επιτρέπει να ασχολείται με το ψάρεμα και να διανυκτερεύει στη καμπίνα του όποτε τον προλάβει το βράδυ.
Αναπολεί τις ημέρες και τις νύχτες που έκανε βάρδεια στη γέφυρα του πλοίου και συγκινείται. "Κακά τα ψέματα, μου λείπει η θάλασσα και το καράβι", ομολογεί. Στην παρατήρησή μου πως για κάποιους ήταν παράξενος, λέει : "Ήμουν παράξενος για το πλήρωμα, όχι για τους επιβάτες. Απόδειξη ότι επικοινωνώ ακόμη με πολλούς επιβάτες που με καλούν να πάω στο νησί τους να με φιλοξενήσουν. Και ήμουν παράξενος όχι για όλο το πλήρωμα. Για τους μισούς ήμουν θεός, οι άλλοι μισοί ας μην πω πώς με έβλεπαν".
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Όσες φορές και αν συζητήσει κανείς με τον 85χρονο σήμερα, αλλά αιωνίως έφηβο Νίκο Θεολογίτη, λίγες θα του φανούν! Γελάει συνεχώς, αστειεύεται, λέει ανέκδοτα για να διασκεδάζει τους πελάτες της ταβέρνας του στα Θολάρια της Αμοργού, πειράζει τις νεαρές τουρίστριες που έρχονται μόνες τους για να φάνε στο "Πανόραμα", και είναι ο πρωτεργάτης του εθίμου του "καπετάνιου", που πραγματοποιείται στο νησί την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Αλλά ο Νίκος Θεολογίτης δεν σταματά εδώ. Γράφει ποιήματα, είναι γεωργός, κτηνοτρόφος, παραγωγός ψημένης ρακής, ελαιόλαδου, κρασιού και ξυλοκάρβουνων για το μαγκάλι του σπιτιού του. Δεν υπάρχει γενικώς κάτι με το οποίο να καταπιάνεται και να μην το καταφέρνει! Δύσκολο να σηκώσεις μια πέτρα έστω και να μην τον βρεις από κάτω!
Τον συνάντησα στο στέκι του, στο κτήμα που έχει στην κορυφή του οικισμού, δίπλα στην υδατοδεξαμενή. Εκεί που πηγαίνει κάθε πρωί με τα πόδια για να φροντίσει το μποστάνι του, να ταίσει τα πρόβατα και τις κότες του, να μαζέψει τα αυγά, να φτιάξει ξυλοκάρβουνα για το μαγκάλι, να ελέγξει αν οι αυτοσχέδιες ποντικοπαγίδες του συνέλαβαν κάποιον από τους εισβολείς που καταβροχθίζουν τα ζαρζαβατικά του.
Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Ήταν η τέταρτη φορά που σκαρφαλώσαμε στα σκαλιά που οδηγούν στην πόρτα της Χοζοβιώτισσας εκμεταλλευόμενοι ένα διάλειμμα της κακοκαιρίας. Ο λόγος για τον οποίο, κυρίως, αποζητούσα αυτή τη φορά αξιοπρεπείς καιρικές συνθήκες ήταν γιατί ήθελα να δω το μοναστήρι από ψηλά με τα μάτια του drone. Και, ευτυχώς, η επιθυμία μου πραγματοποιήθηκε.
Με γλάρο που κουρνιάζει στον απόκρημνο βράχο μοιάζει το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό. Δέος για την κατασκευή που κρέμεται πάνω απ' τη θάλασσα, δέος για τους βράχους που πέφτουν κατά καιρούς πάνω απ' το μοναστήρι χωρίς, κατά δήλωση του ηγουμένου, να έχει ποτέ τραυματιστεί κανείς από τις κατολισθήσεις αυτές.
Πηγή : https://slpress.gr/anadimosieuseis/juan-guaido-apo-praktoras-tis-cia-proedros-tis-venezoyelas/
Γράφει ο Ανδρέας Ζαφείρης.
Πριν από τις 22 Ιανουαρίου, ελάχιστοι πολίτες της Βενεζουέλας είχαν ακούσει το όνομα Juan Guaidó. Η ιστορία του άγνωστου «πολιτικού» ξεκίνησε δεκατέσσερα χρόνια πριν, όταν μια ομάδα από δεξιούς φοιτητές της αντιπολίτευσης επιλέχθηκαν για «εκπαίδευση», από ένα «πρόγραμμα» αποκατάστασης της «Δημοκρατίας» στη Βενεζουέλα. Στις 5 Οκτωβρίου 2005, με τη δημοτικότητα του Τσάβες στο αποκορύφωμά της, οι πέντε φοιτητές έφτασαν στο Βελιγράδι, στη Σερβία, για να ξεκινήσουν την εκπαίδευση τους.
Οι φοιτητές εκπαιδεύτηκαν από το Κέντρο Εφαρμοσμένων Μη Βίαιων Δράσεων και Στρατηγικών, (CANVAS). Η ομάδα αυτή χρηματοδοτείται κατά κύριο λόγο από το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, παράρτημα της CIA, σε συνεργασία με το Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο και το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο για τις Διεθνείς Υποθέσεις.
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών ο εφοπλιστής Περικλής Παναγόπουλος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας.
Ο Περικλής Παναγόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκεμβρίου 1935. Πατέρας του ήταν ο Μεσσήνιος Σταύρος Παναγόπολος, ο οποίος στις αρχές του περασμένου αιώνα είχε μεταναστεύσει στην Αμερική ενώ η μητέρα του καταγόταν από την ομογένεια της Κωνσταντινούπολης.
Ο Παναγόπουλος έμεινε ορφανός σε πολύ μικρή ηλικία αφού ο πατέρας του Σταύρος είχε αντιστασιακή δράση στην περίοδο της Κατοχής και πέθανε από βασανιστήρια από τους Γερμανούς και κατά άλλους στην περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου.