Rib and Sea
Αφιέρωμα στον επανακάμψαντα σωτήρα μου και στην Επιτροπή διερεύνησης της δανειοδότησης των ΜΜΕ που δεν εντόπισε ευθύνες πολιτικών προσώπων.
Άρθρο της 30.04.2010
Πινόκιο, ο Λεωνίδας είπε "Δις ιζ Σπάρτα!", Όχι, "Δις ιζ Πάρτα".
Του Σπύρου Κομίνη.
Αν μπορείς να θυμηθείς εκείνη την …ευτυχισμένη εποχή του …κουρασμένου Καραμανλή, αν μπορείς να θυμηθείς τί λέγανε τότε τα ΜΜΕ της αποβλάκωσης, οι ιεροκήρυκες, οι μαϊντανοί, οι οικονομολόγοι, τα παπαγαλάκια, οι διαφημιστές δανείων που είναι συγχρόνως και σταυροφόροι εναντίον της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ διαφθοράς, ίσως καταλάβεις ότι ο Πινόκιο ήξερε πολύ καλά τί έκανε και ότι έγινε πρωθυπουργός με γελοία ψέματα.
Θυμάσαι το τρομερό "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;" Θυμάσαι τα "έχουμε σχέδιο" και "αλλάζουμε σελίδα"; Θυμάσαι ότι αυτός φώναξε "χρεωκοπούμε", μάζεψε από πάνω μας τα όρνια και τώρα μας καλεί σε συστράτευση;
Έχουμε χάσει ήδη, με την τρομερή στρατηγική του Πινόκιο, 13 δισ. μόνο σε τόκους, ενώ από το ΔΝΤ ζητιανεύει 10 με 15 δισ.
Την ίδια στιγμή που ο Ομπάμα ηττάται στο Κονγκρέσο από την Γκόλντμαν Ζακς και εκείνη τον κοροϊδεύει και δεν φοβάται κανέναν, την ίδια στιγμή που Γερμανοί και Βρετανοί την πάνε στα δικαστήρια, ο Πινόκιο αντί να πολεμήσει μαζί με τους ευρωπαίους έστω, εναντίον των μαγείρων της χρεωκοπίας μας, πολεμάει και βρίζει εμάς.
Σου βάζω εδώ μαύρα, αυτά που πρέπει να προσέξεις:
Δημοσιεύθηκε στο "στυξ" την 6η Μαΐου του 2007
Γιατί στο Κονγκρέσο όλοι σέβονται τον κ. Μπους κι΄ εδώ βρίζονται;
Η κοκορομαχία ήταν... ομολογία.
Όταν επρόκειτο να σκάσει το σκάνδαλο της Enron, έγινε ένα θαύμα που έσωσε την κυβέρνηση Μπους. Έπεσαν οι δίδυμοι Πύργοι. Ο κ. Μπους ανακοίνωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο. Oι ...ανεξάρτητες εφημερίδες είπαν: "Ναι είναι το σκάνδαλο του αιώνα, αλλά μην περιμένετε να πέσει ο Μπους, είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση".
Πάνω από 22.000 εργαζόμενοι στις εταιρείες της Enron, δεν θα πάρουν σύνταξη. Περισσότεροι χάσανε από τη μετοχή, που πήγε στο διάολο. Μια από τις πέντε μεγάλες λογιστικές εταιρίες του "πολιτισμένου κόσμου", η Άρθουρ Άντερσεν, που ήταν χωμένη ως το λαιμό στο σκάνδαλο, έκλεισε. Οι πατριάρχες της λογιστικής που τους θεωρούσαν αδέκαστους κριτές για τις ιδιωτικοποιήσεις όλες οι κυβερνήσεις, ήταν απατεώνες. Πέρασε ένας νόμος στο Κογκρέσσο, (The Public Company Accounting Reform and Investor Protection Act του 2002) που έμεινε στην Ιστορία με το όνομα των εμπνευστών του, Σαρμπάνη και Όξλι. Ο νόμος αυτός προβλέπει απλώς περισσότερους ελέγχους, που θα παρακαμφθούν με νέα κόλπα. Παρ΄ όλα αυτά έχουν ήδη αρχίσει προσπάθειες αναίρεσής του, διότι θεωρείται ότι είναι πολύ αυστηρός με τις εταιρείες και αυξάνει τα έξοδά τους!
Η κυβέρνηση Μπους λοιπόν, ήρθε στην εξουσία με νοθεία και ποταμούς δολαρίων της Enron και άλλων εταιρειών πετρελαίου. Έχασε τις εκλογές, αλλά διορίστηκε από το δικαστικό κύκλωμα. Κουκούλωσε το σκάνδαλο, χάρη σε μια "τρομοκρατική επίθεση". Ο αρχηγός της Enron (μακαρίτης από καρδιακή προσβολή) Κένι Λέϊ, ήταν τσιράκι της οικογένειας Μπους. Τα σχέδια των πολέμων είχαν ετοιμαστεί από τις αρμόδιες "δεξαμενές σκέψης". Οι εταιρείες "υποστήριξης του πολέμου", των Μπους, Τσένι, Ράμσφελντ κ.λπ., ήταν επίσης έτοιμες. Στο σκάνδαλο δεν ήταν χωμένοι μόνο δημιουργικοί λογιστές. Ήταν και τράπεζες. Τι τράπεζες; Αυτές που συμβουλεύουν εταιρείες, κυβερνήσεις και ολόκληρη Ευρωπαϊκή Ενωση, για το πώς θα λύσουν το ασφαλιστικό τους πρόβλημα, πώς θα αναδιαρθρώνουν τα χρέη τους. Οι γκουρού της παγκοσμιοποιημένης απάτης. Μια απ΄ αυτές ήταν και η JP Μόργκαν. ΄Ηταν χωμένη μέχρι τα μάτια στο σκάνδαλο, γι΄ αυτό και δεν έβλεπε καθόλου καλά. Τι έκανε ο Καραμανλής της Ουάσινγκτον; Έκλεισε τη JP Μόργκαν; Χα – Χα. Έκανε ότι ετοιμάζεται να τη στείλει στον εισαγγελέα και η αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς άρχισε να την απειλεί. Η JP Μόργκαν είπε "καλά ρε παιδιά μην κάνετε έτσι" και μετά από διαπραγματεύσεις, πλήρωσε 4,2 δισ. δολάρια. Συμβιβαστήκανε οι απατεώνες, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η JP Μόργκαν ξεκίνησε για νέες περιπέτειες, ψάχνοντας για μαλάκες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Όπως έχεις καταλάβει, βρήκε εμάς. Εμας ως δημοσιογράφους και εσάς ως αναγνώστες. Εμείς που πληροφορούμε υποτίθεται εσάς για τα γεγονότα, δεν πήραμε πρέφα ούτε τι συμβαίνει σε μας.
Η αμερικανική επιτροπή κεφαλαιαγοράς (SEC) λοιπόν, είχε κι έναν πολύ σκληρό ...φρουρό της Ηθικής, που τον λέγανε Stephen Cutler. Ήταν ο πιο άγριος στις βρισιές και τις απειλές εναντίον της JP Μόργκαν. Τι έγινε μόλις τελείωσε το θέατρο; Ο κύριος αυτός έγινε αντιπρόεδρος και γενικός σύμβουλος της JP Μόργκαν! Αυτής της δημοκρατίας το πιστόλι έχουν κολλημένο στον κρόταφο οι αλληλοκατηγορούμενοι στη βουλή μας, κήρυκες της Ηθικής.
Όταν μια χούφτα εταιρείες βγάζουν με τον τσαμπουκά τους πρόεδρο έναν Μπους στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου, που υποτίθεται ότι είναι και κοινωνία ...της γνώσης, πρέπει να είναι πολύ δυνατές. Στην Ουάσινγκτον εξίμισι χρόνια τώρα, κανένας πολιτικός του αντίπαλος δεν είπε απατεώνα τον κ. Μπους. Περίεργο; Όταν είσαι η JP Μόργκαν που διδάσκει τις κυβερνήσεις τι θα κάνουν τα λεφτά μας, τι να σου πει ένας Καραμανλής ή ένας Σημίτης; Μαθητές σου είναι. Άλλο αν ορθώσει το ανάστημά του μπροστά σου ένας Γιωργάκης. Εκεί χέζεσαι...
Πάντως έστω και με Καραμανλή, είχαμε μια παγκόσμια πρωτιά. Δεν ξανάγινε μια JP Μόργκαν να λέει "παίρνω πίσω το προϊόν που έστησα". Από την άλλη, η κατάσταση θυμίζει εποχή Κοσκωτά. Μεγάλη η ομοβροντία αποκαλύψεων, εξεγέρσεων, επιθέσεων, φιλοχουντικών προγραμμάτων στην τηλεόραση και σφυγμομετρήσεων. Σοφά επιλεγμένοι οι στόχοι. Το ΠΑΣΟΚ δεν διδάχτηκε τίποτα από τον Κοσκωτά και τα... μαγικά τραπεζικά του παιχνίδια. Το ΚΚΕ, που κάτι έμαθε, φάνηκε πιο έξυπνο στη βουλή. Η Αλέκα θύμισε την επιχείρηση "καθαρά χέρια" του εισαγγελέα Ντι Πιέτρο, που φόρεσε τον Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Σωστή η διάγνωση. Κάτι ψήνεται. Κι΄ ο Αλέκος επεσήμανε ότι με το να λέει ο ένας τον άλλο απατεώνα, καταλήγουμε στο λοχία.
Το θέμα είναι ότι αν κυκλοφορούν σε όλο τον πλανήτη σήμερα 1000 ευρώ, οι υπηρεσίες και τα αγαθά που πουλιώνται, είναι όλα μαζί 100 ευρώ (απ΄ αυτά μόνο 10 ευρώ είναι τα αγαθά). Τα υπόλοιπα 900 είναι πέτσινα. Είναι λεφτά του κομπιούτερ, σύνθετα ομόλογα, εξωτικά προϊόντα, αέρας κοπανιστός, που ανταλλάσσουν μεταξύ τους μια χούφτα μουλάδες της αγοράς. Ποιανού είναι αυτά τα πέτσινα λεφτά; Δικά σου. Δικά μας. Από την τσέπη μας και απ΄ τα ταμεία μας. Μας τα παίρνουν υποσχόμενοι μεγάλες αποδόσεις. Τι τα κάνουν; Διασκεδάζουν με πολέμους, καίνε χώρες, ζωγραφίζουν σύνορα, θάβουνε λαούς. Αυτά τα παιχνίδια στοιχίζουν πολλά λεφτά. Γι΄ αυτό οι ΗΠΑ χρωστάνε πάνω από 10 φορές το ακαθάριστο εθνικό τους προϊόν. Δεν πρόκειται να πληρωθούμε ποτέ. Οι σημερινοί φοιτητές, δεν πρόκειται να πάρουν σύνταξη, αν δεν αλλάξουν γνώμη για την πολιτική. Πολιτικοί είμαστε όλοι. Και σταμάτα να απαντάς στις σφυγμομετρήσεις. Μου σπας τα νεύρα...
Δια την αντιγραφή : Σωτήριος Καλαμίτσης.