Rib and Sea
Πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του! Από πού προέρχεται η φράση.
Οι φόροι πριν από τον 19ο αιώνα ήταν τόσοι πολλοί στην Ελλάδα, ώστε όσοι δεν είχαν να πληρώσουν έβγαιναν στο βουνό. Για τη φοβερή αυτή φορολογία, ο ιστορικός Χριστόφορος Άγγελος, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Οι επιβληθέντες φόροι ήσαν αναρίθμητοι, αλλά καί άνισοι. Εκτός της δεκάτης, του εγγείου και της διακατοχής των ιδιοκτησιών, εκάστη οικογένεια κατέβαλε χωριστά φόρον καπνού (εστίας), δασμόν γάμου, δούλου και δούλης καταλυμάτων, επαρχιακών εξόδων καφτανίων, καρφοπετάλων και άλλων εκτάκτων. Ενώ δε ούτω βαρείς καθ' εαυτούς ήσαν οί επιβληθέντες φόροι, έτι βαρυτέρους και αφορήτους καθίστα ο τρόπος της εισπράξεως και η δυναστεία των αποσταλλομένων πρός τούτο υπαλλήλων ή εκμισθωτών. Φόρος ωσαύτως ετίθετο επί των ραγιάδων (υπόδουλος-τουρκ.raya) εκείνων οίτινες έτρεφον μακράν κόμην». Από το τελευταίο αυτό, έμεινε παροιμιώδης η φράση: «πλήρωσε τα μαλλιά της κεφαλής του».
Στις ημέρες μας οι φόροι δεν πάνε πίσω. Πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ, προκαταβολή φόρου για τον επόμενο χρόνο, φόρο αλληλεγγύης, φόρο επιτηδεύματος, φόρο εισοδήματος, τέλη κυκλοφορίας, φόρο πολυτελούς διαβίωσης, φόρο για τα παιδιά, φόρο προστιθέμενης αξίας, φόρο καπνού, φόρο στα ποτά, φόρο ασφαλίστρων, φόρο στα καύσιμα. Μήπως είναι καιρός να πάρουμε και πάλι τα βουνά;
Το ανύπαρκτο "δίβατον" του ιού του Πλεύρη.
Του Νίκου Σαραντάκου.
Αν πάσχουν από κάτι αυτές οι σελίδες, είναι ότι δεν παρακολουθούν την επικαιρότητα, έστω τη γλωσσική επικαιρότητα. Πέρα από την χρόνια έλλειψη χρόνου, φταίει σ’ αυτό που δεν παρακολουθώ τηλεόραση, οπότε τα πιο ζουμερά μού ξεφεύγουν. Καμιά φορά, όταν ένα θέμα διαδίδεται κυρίως από τον γραπτό τύπο και όχι από την ταχυκίνητη τηλεόραση, όπως το πρόσφατο μπουρδολόγημα του υπουργού Παιδείας, που επανέλαβε όλες τις εθνικιστικές ανοησίες του Λερναίου κειμένου μπροστά στους δύστυχους μαθητές που βραβεύτηκαν στον διαγωνισμό επιχειρηματολογίας, μπορεί να προφτάσω να σχολιάσω πριν το θέμα φύγει από την επικαιρότητα, άλλες φορές όμως όχι.
Όμως, έτσι που είναι η κατάσταση με τα γλωσσικά μας, και ιδιαίτερα με τους γλωσσικούς μύθους που κάνουν κύκλους και επανέρχονται, είναι αναπόφευκτο ένας μύθος να έρθει ξανά και ξανά στην επικαιρότητα. Οπότε, και μια ανεπίκαιρη απάντηση έχει τελικά ελπίδες να γίνει επίκαιρη στο μέλλον.
Της κάλπης τα καμώματα και η αποχή.
Του Ιωσήφ Παπαδόπουλου.
Αρκούσε να ολοκληρωθεί άλλη μια εκλογική αναμέτρηση, για να διαπιστώσουμε, μέσα σε ελάχιστους μήνες, ότι είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Υπήρξαν πάντως μερικές σημαντικές διαφορές σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση σε σχέση με όλες τις προηγούμενες. Και οι διαφορές αυτές είναι : Το τεράστιο ποσοστό αποχής, η μεγάλη κατά την γνώμη μου απώλεια ενός σημαντικού πολιτικού προσώπου και ο προαναγγελθείς θάνατος ενός νέου κόμματος. Και τα τρία πρέπει νομίζω να μας προβληματίσουν. Εμάς τους ψηφοφόρους, τον κυρίαρχο λαό δηλαδή, γιατί αν περιμένουμε να προβληματισθούν οι εκλεγμένοι ξεγάνωτοι τενεκέδες, είναι βέβαιο πως θα χάσουμε τον χρόνο μας.
Η διαφορά λοιπόν, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι στην πρωτοφανή (και αναμενόμενη) αποχή των ψηφοφόρων που άγγιξε το ποσοστό του 50%! Η απώλεια ακούει στο όνομα Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο προαναγγελθείς θάνατος ήταν το ποσοστό που συγκέντρωσε η "Λαϊκή Ενότητα" του Λαφαζάνη. Ένα ποσοστό που δεν επέτρεψε στη ΛΑ.Ε., με ευθύνη του αρχηγού της, να μπει στη Βουλή. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.
Υπό προσάρτηση η Κύπρος με την δική μας υπογραφή!
Πηγή : http://omirosalexandrou.blogspot.gr/
Του Όμηρου Αλεξάνδρου (Οικονομολόγου, Λογιστή-Ελεγκτή).
Υπό την ιδιότητά μου ως Οικονομολόγου, Λογιστή – Ελεγκτή, το πρώτο πράγμα που θα συμβούλευα κάποιο πελάτη μου να κάνει, πριν επενδύσει ένα σημαντικό ποσό κεφαλαίου σε μια νέα ή προϋπάρχουσα επιχείρηση, είναι να ζητήσει να έχει μια μελέτη Οικονομικής Βιωσιμότητας, η οποία μελέτη, θα καταδείξει κατά πόσο η επένδυση αυτή θα είναι οικονομικά βιώσιμη και κερδοφόρα. Πολύ δε περισσότερο μια τέτοια μελέτη Οικονομικής Βιωσιμότητας επιβάλλεται να προϋπάρχει όταν πρόκειται να δημιουργηθεί ή/και να μετεξελιχθεί ένα ενιαίο κράτος, όπως η Κύπρος, σε μια Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ).
Η απόδειξη της τεράστιας απάτης της προπαγάνδας για την αποχή.
Πηγή : http://crimesagainstgreeks.com/%CF%86%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%83-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%83-%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83-1%CE%BF-%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/
Γράφουν οι Όλγα και Τάνυα Γεριτσίδου.
Έχουμε πολλάκις πει και κάνει ευρέως γνωστό ότι βρισκόμαστε, το σύνολο του Ελληνικού Λαού, αντιμέτωποι με ένα καρτέλ-κλίκα Ολοκληρωτιστών Ολιγαρχών οι οποίοι είναι εξαναγκασμένοι να κρατούν μια μάσκα δημοκρατικότητας και να υποκρίνονται ότι σέβονται την Δημοκρατία, την Λαϊκή Ετυμηγορία, την Λαϊκή Κυριαρχία, κλπ, κλπ για να κρατήσουν τα απαραίτητα προσχήματα διαχείρισης και μονοπώλησης της εξουσίας.
Δηλαδή, κάνουν κάθε απολυταρχικό κόλπο και τερτίπι αλλά αποκλειστικά κάτω από την επίφαση της δήθεν κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διότι αν δεν το κάνουν ανοίγει ο δρόμος για ντόμινο καταστάσεων που θα τους αφαιρέσουν βίαια την εξουσία και που δεν είναι το αντικείμενο του παρόντος άρθρου, αλλά άλλων που έπονται.
Στα πλαίσια λοιπόν των διαφόρων μεθοδεύσεων που κάνουν για να φιμώσουν και να πνίξουν την Λαϊκή Εξουσία/Κυριαρχία και την Λαϊκή Εντολή, χωρίς όμως να απαγορεύσουν ανοιχτά τις εκλογές ή εν δυνάμει επικίνδυνα για την τάξη πραγμάτων τους κόμματα, σχηματισμούς και υποψηφίους, έχουν φτιάξει έναν εκλογικό νόμο εξάμβλωμα του οποίου οι λεπτομέρειες δεν είναι ευρέως γνωστές.