Rib and Sea

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Έγραφα παλαιότερα για τον νέο νόμο περί ελληνικής ιθαγενείας που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και για την καθιέρωση του όρου «παράτυπος» μετανάστης εις αντικατάσταση του ορθού «λαθρομετανάστης».
http://makpress.blogspot.gr/2015/06/blog-post_206.html
Τώρα άρχισαν να ανακύπτουν τα πρώτα σοβαρά προβλήματα τα σχετικά με τους «πρόσφυγες», όρο, ο οποίος χρησιμοποιείται αδιακρίτως για όποιον εισέρχεται παρανόμως στη χώρα. Ένα από αυτά τα προβλήματα είναι η εκπαίδευση των «προσφυγόπουλων». Ασφαλώς και πρέπει να ληφθεί μέριμνα και για το ζήτημα αυτό. Πώς όμως; Όλα αυτά τα παιδιά είναι ταυτοποιημένα; Όλα αυτά τα παιδιά είναι εμβολιασμένα, όπως αναδεικνύει η στάση των γονέων του σχολείου Ωραιοκάστρου;  Στους γονείς τους έχει χορηγηθεί άσυλο; Με άλλα λόγια: πόσο νόμιμα διαμένουν στη χώρα;

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Ο Δήμαρχος Ωραιοκάστρου δήλωσε πως έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη, μόλις ο εισαγγελέας διέταξε τη διενέργεια προκαταρκτική εξέτασης για ενδεχόμενη ρατσιστική συμπεριφορά του.  Οποία πρωτοτυπία.
Κι’ ο εισαγγελέας Ντογιάκος έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη που δεν του επέτρεψε να είναι υποψήφιος στις εκλογές για την ανάδειξη του προϊσταμένου της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών επιβάλλοντάς του πειθαρχική ποινή στέρησης μισθού επί 40 ημέρες. Αυτό το 40 με προβληματίζει. Γιατί όχι 30 ή 60; Και γιατί 3 ημέρες πριν από τις εκλογές, αλλά και 5 ημέρες μετά την καταγγελία Μαρινάκη ότι ο εισαγγελέας Σταματόπουλος, που πρότεινε την προφυλάκιση Μαρινάκη για τους στημένους αγώνες, βρισκόταν σε διατεταγμένη υπηρεσία εκτελών εντολές Ντογιάκου; Φοβερή συγκυρία.

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης.

Νέος πόλεμος ξέσπασε μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Όπως παλιά. «Εσύ προσπαθείς να προκαταλάβεις τη Δικαιοσύνη», «Όχι εσύ προσπαθείς να την προκαταλάβεις» και τα τοιαύτα.
Έγραφα την 16.01.2014
http://taxalia.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3177.html?m=1
«Τη δικαστική εξουσία πρέπει να σέβονται πρωτίστως οι άλλες δύο εξουσίες.
Όταν στους πολιτικούς δεν αρέσει μία δικαστική απόφαση ή ενέργεια, επειδή πλήττει τα λαμόγια του κόμματός τους, εξαπολύουν μύδρους κατά δικαστών και εισαγγελέων. Αντιθέτως, οι αντίπαλοι πολιτικοί εκθειάζουν το έργο των δικαστικών λειτουργών.
Όταν κάποιος απλός πολίτης ή έστω επώνυμος κατακρίνει μια δικαστική απόφαση, πολλοί τον επαναφέρουν στην τάξη με το επιχείρημα ότι δεν επιτρέπεται να κρίνουμε τις δικαστικές αποφάσεις. Διαφωνώ, βέβαια, με την άποψη αυτή, επειδή πιστεύω ότι η κριτική επιβάλλεται και δεν πρέπει να ενοχλεί τους δικαστικούς λειτουργούς, αρκεί να είναι καλόπιστη και επιστημονική. Αν είναι πρετεντέρικη, καλώς κάνουν και δυσανασχετούν οι δικαστικοί λειτουργοί.

Tου Όθωνα Κουμαρέλλα.

Το γεγονός ότι βρισκόμαστε σήμερα εδώ σε αυτήν την κατάσταση δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η ελληνική κοινωνία διήλθε μια μακριά περίοδο σταδιακού εκμαυλισμού και εκφυλισμού. Εκφυλισμού πολιτισμικού, μορφωτικού, κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού. Έτσι το έδαφος πάνω στο οποίο στήθηκε το σκηνικό της νέας υπό κατοχή χώρας, ήταν ήδη έτοιμο και προετοιμασμένο από χρόνια για να υλοποιηθεί την κατάλληλη στιγμή με τις ελάχιστες δυνατές αντιδράσεις.

Τα πρώτα αποτυχημένα σκιρτήματα.

Είναι γεγονός, ότι το σοκ και το δέος που προκάλεσε η εφαρμογή του πρώτου μνημονίου δημιούργησε συνθήκες αφύπνισης σε ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις, εν πολλοίς αυθόρμητες, της άνοιξης του 2011 δημιούργησαν επίσης συνθήκες για έναν ουσιαστικό επανακαθορισμό, αντιλήψεων και νοοτροπιών. Ένας όμως επανακαθορισμός που δεν γενικεύτηκε και οπισθοχώρησε γρήγορα, για λόγους που δεν είναι του παρόντος και έχουν να κάνουν, κατά κύριο λόγο, με την ετοιμότητα και την αντιληπτική ικανότητα των πολιτικών υποκειμένων, κυρίως αυτών της αυτοπροσδιοριζόμενης ως «αριστεράς». Έτσι, η ήττα του κινήματος που επακολούθησε, με κορυφαία στιγμή και επισφράγιση αυτής της ήττας με την πραξικοπηματική ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, οδήγησε σε αναδίπλωση και στη παραίτηση ευρύτατα στρώματα. Τα οποία υπό το καθεστώς βαθιάς απογοήτευσης, αντιλήφθηκαν, ότι η μοναδική «ρεαλιστική» προοπτική είναι η προσαρμογή στις νέες αντίξοες συνθήκες και η ατομική επιβίωση σε ένα ερημικό τοπίο που τίποτα δεν αλλάζει και όλα τα ίδια μένουν, αν δεν χειροτερεύουν ολοένα.