Rib and Sea

Άρθρο της 30.04.2010

Πινόκιο, ο Λεωνίδας είπε "Δις ιζ Σπάρτα!", Όχι, "Δις ιζ Πάρτα".

Του  Σπύρου Κομίνη.

Αν μπορείς να θυμηθείς εκείνη την …ευτυχισμένη εποχή του …κουρασμένου Καραμανλή, αν μπορείς να θυμηθείς τί λέγανε τότε τα ΜΜΕ της αποβλάκωσης, οι ιεροκήρυκες, οι μαϊντανοί, οι οικονομολόγοι, τα παπαγαλάκια, οι διαφημιστές δανείων που είναι συγχρόνως και σταυροφόροι εναντίον της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ διαφθοράς, ίσως καταλάβεις ότι ο Πινόκιο ήξερε πολύ καλά τί έκανε και ότι έγινε πρωθυπουργός με γελοία ψέματα.

Θυμάσαι το τρομερό "Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα;" Θυμάσαι τα "έχουμε σχέδιο" και "αλλάζουμε σελίδα"; Θυμάσαι ότι αυτός φώναξε "χρεωκοπούμε", μάζεψε από πάνω μας τα όρνια και τώρα μας καλεί σε συστράτευση;

Έχουμε χάσει ήδη, με την τρομερή στρατηγική του Πινόκιο, 13 δισ. μόνο σε τόκους, ενώ από το ΔΝΤ ζητιανεύει 10 με 15 δισ.

Του Σωτηρίου Καλαμίτση.

Για τη νομιμοποίηση παρανομιών με αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις από όλο το πωλητικό φάσμα έχω βαρεθεί να γράφω.    
    
Χθες, όμως, έπεσε το μάτι μου σε μία απόφαση ποινικού δικαστηρίου που αποκαλύπτει ανάγλυφα ότι το πρόβλημα στην Παιδεία δεν εστιάζεται μόνον στις αλλεπάλληλες αλλαγές τού συστήματος διδασκαλίας και/ή εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάθε 2-3 χρόνια  - ακόμη και στα πλαίσια της ίδιας κυβέρνησης, απλώς επειδή αλλάζει ο υπουργός παιδείας -  λες και δεν υπάρχουν εγκέφαλοι στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να εκπονήσουν ένα σχέδιο σταθερό για μία δεκαετία τουλάχιστον με τις ευλογίες όλων των κωμάτων.

Αγαπητέ Ιωσήφ,

Σου στέλλω ένα μικρό διήγημα μιας πραγματικής ναυτικής τραγωδίας, που συνέβη στις 10 Δεκεμβρίου 1942, μέσα στην  γερμανική κατοχή. Ο καπετάνιος Γεώργιος ήταν αδελφός της μητέρας μου Μαρίας, τέκνα του καραβοκύρη καπετάν Μιχάλη Σάρδη (Μπουράμπης).

Η φωτογραφία είναι από το GOOGLE  και δείχνει το "αυλάκι" όπου εξόκειλε και διαλύθηκε το ιστιοφόρο.

Του Μανώλη Χριστουλάκη.

Μαύρη, κατράμι η νύχτα, βουνό το κύμα. Ούρλιαζε ο σιρόκος ανάμεσα στα ξάρτια, τα στράλια και μαντάρια. Αστραπές, βροντές, χαλάζι, βροχή με το τουλούμι. Κεραυνοί αυλάκωναν και έσκιζαν τον ουρανό στα δύο. Χάση κόσμου!

Η μαΐστρα με σπασμένη την αντένα και κομμένο τον αγιουτάντη, κρεμασμένη, σαν ζωντανό με τσακισμένη τη σπονδυλική του, παράδερνε, δώθε - κείθε. Θλιβερό απομεινάρι ενός γίγαντα. Ξεφτισμένο κουρέλι ο φλόκος, ανέμιζε ανήμπορος στην ορμή του μανιασμένου αέρα.
Άγριο και χοντρό το κύμα, αφρίζοντας σαν δράκοντας του παραμυθιού, έμπαινε με ορμή από πρύμα, ξέπλενε ταμπούκια και κουβέρτα, σάρωνε στο διάβα του (πήρε και τη βάρκα από τους μπότσους) και ξεχυνότανε ασυγκράτητο σαν αφηνιασμένο άλογο, από πλώρα.
Το σκαρί αγκομαχούσε, έτριζαν οι σκαρμοί, τριζοβολούσαν οι αρμοί. Μόνο το τριγκέτο κρατά, αμπάσο μούδα, φουσκώνει και τεζάρει έτοιμο να σκιστεί στα δύο.
Στο αντιφέγγισμα μιας αστραπής φωτίστηκε για μια στιγμή, έρημη, χαμένη μέσα στο πηχτό σκοτάδι και το ανταριασμένο πέλαγος, όμοια με φάντασμα, η μπρατσέρα «Αγία Τριάς», ακολουθώντας το δρόμο της μοίρας της.

Του Νάσου Τσαγκανέλη.

Έτρεψε σε φυγή ΟΗΕ, ΕΕ, Αγγλία μόλις βροντοφώναξε ότι δεν υποχωρεί.

ΝΕΑ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ

Όσο αιμορραγούν οι συνειδήσεις των ισχυρών... ΘΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ η χιλιοπληγωμένη Κύπρος.

Τις εξελίξεις θα εξουσιάζει ο παράνομος εισβολέας και ο στρατός του. Ο «Αττίλας», κυρίαρχος δεκαετιών.

Και αφού έτσι έχουν τα πράγματα, ξαφνικά άναψαν «ουράνιο τόξο» αισιοδοξίας. Ανακήρυξαν τη Γενεύη «μητέρα επανένωσης». Οριστική λύση.